k. stİlo. İSTİLZAM i. (ar. Iüzüm’dan istilzâm). Esk. Gerekli sayma, gerekme, gereksinme. || İstilzam etmek, gerekli bulmak: Ordunun ihtiyacatı, millete angariye yaptırmayı istilzam ediyorsa, bunu yapıyoruz ve en doğru kanun, budur (Atatürk). — Mant. Esk. İstidlâl. + istilzamât çoğl. i. Esk. İcap etmeler.
İSTİLZAM
10
Eki