i. (ar. tard’- dan istitrâd). Esk. Sırası gelmişken asıl bahsin dışına çıkarak anlatılan veya yazılan söz, arasöz: Efendiler, istitrat kabilinden şunu arz edeyim ki bu zevat hiç bir vakit bir araya gelip birlikte çalışmış değillerdir (Atatürk). + Istitraden zf. Esk. Arasöz olarak, sırası gelmişken. + Istitradî sıf. Esk. Asıl konudan olmayıp, sırası gelmişken anlatılan. ♦ Istitradiyat çoğl. i. Esk. Sırası gelmişken anlatılan veya yazılan sözler,
İSTİTRAT veya İSTİTRAD
10
Eki