KÜÇÜK TASAVVUF SÖZLÜĞÜ
Âşık: Allah’a kavuşmak isteyen mürit.
Aşk: Allah’a duyulan kutsal sevgi.
Aşkı cismanî: tensel aşk, maddî aşk.
Aşkı manevî: ilahı aşk, tanrısal aşk.
Beka: Allah’ta yeniden varlık kazanma.
Cam: âşığın kalbi.
Fena: âşığın kendi benliğini Allah’ın varlığında yok etmesi, bütün benliğiyle İlahî iradeye boyun eğmesi.
Fenafillah: fena’nın en yüksek aşaması.
Hal: («ben») Allah’ın birliği, tekliği.
Harabat: içinde yaşanılan dünya.
îşve: İlahî cezbe.
Kâbe: vuslat makamı, Allah katı.
Kadeh: âşığın kalbi.
Leb: sır, yokluk.
Mahbup: Allah.
Maşuk: Allah.
Mehtap: Allah’ın güzellik ve sevgisinin kendini göstermesi. Mey: İlahî aşk.
Meyhane: aşkın öğrenildiği yer.
Mutrip: mürşit.
Mürşidi kâmil: İlahî aşkı öğreten mürşit.
Piri mugan: mürşit.
Ruh («yanak»): Allah’ın güzellik sıfatının tecellisi.
Saki: mürşit.
Şarap: İlahî aşk.
Şem: İlahî nur.
Zülf: Allah’ın birlik sıfatı.
