İYELİK, Bk. MÜLKİYET,
|
Nasip İyem’in bir eseri |
resme yöneldi. Bu tür eserlerinden oluşan pek çok sergi açtı. 1960’lı yıllarda yeniden figüratif resme döndü. Paris, Venedik, Sao Paulo gibi uluslararası sergilere katıldı. İstanbul Belediye Sarayı’nın iç duvarına, Ankara Ulus Çarşısı’na, İzmir – Alsancak’da bir bankanın dış yüzüne, Ankara’da Türkiye Petrolleri binasının dış yüzüne duvar resimleri yaptı. Yerel ve ulusal kaynaklara yaslanan bir resim anlayışını savunan iyem’in 1960 sonrası eserlerinde gecekondu yaşamına özgü, genç kadın ve erkek portreleri ve göçen insanlar, plastik sağlamlık ve diri duyarlıklarıyla sanatçının en bilinen eserleri oldular. Başlıca eserleri : Akademi’den
(1937) , Nalbant (1944), Halk Şairi (1946), Tükenmeyen Çilenle Anlatabilmek Seni (1979), Ana Şefkati (1980).
İYİ, etik’te güzel ve doğru. Körünün karşıtıdır. Eski Yunan felsefesinde, değişik biçimlerde tanımlanır. Sok- rates’e göre ahlâklı olmak, iyiyi bilmektir. Platon’a göre iyi ideası, Tanrı’nın niteliklerinden biridir. Epi- kuros’a göre haz veren, iyidir. Stoacılar iyiyi doğaya uygun olan olarak tanımlar. İdealist anlayış ta iyi, tıpkı kötü gibi, dış koşullardan koparılarak, insanın özünde bulunan
ve sonsuza dek geçerli bir değer olarak ele alınır, örneğin; Kant’a göre iyi, insanın özünde bulunan ahlâk yasasına uygun olan, kötü bu yasaya aykırı olandır. Teoloji açısından iyi, Tanrfnın isteğine uygun olandır. Leibniz, bu temelden hareketle iyimserlik felsefesini o- luşturdu. Diyalektik ve tarihsel maddeci anlayış ta, iyi toplumsal ilerleme yönünde olan, ona katkıda bulunandır.
