Gazeteci, yazar. 1869’da
İstanbul’da doğdu. 1890’da İstanbul’da Galatasaray
Sultânîsini bitirdi. Saâdet Gazetesinde yazılar
yazdı. Tarîk, Tercüman-ı Hakikat, İkdam
ve Sabah gazetelerinde çalıştı ve yazıları yayınlandı.
Maârif Nezâretinde vazife aldı. 1897 TürkYunan
Savaşında Dömeke’ye doğru yürüyen Türk
ordusu içinde gazete muhâbirliği yaptı. 1908’den
sonra Yeni Gazeteyi çıkardı. Ali Kemal’den sonra
Sabah’ın baş muharrirliğini yaptı. 1920’de
Matbuat Umum Müdürü oldu. Ömrünün sonuna
doğru, Bâb-ı Ali ile bütün münâsebetlerini keserek
antikacılıkla uğraştı. 1925’te İstanbul’da öldü.
Abdullah Zühdî, eserlerindeki kahramanlığı,
işlediği konular, dil ve üslûbu, anlatım tekniği ve
anlattığı muhitler açılarından zaman zaman Tanzimat
yazarlarına benzemekte, zaman zaman da
Servet-i Fünûn topluluğunun realizmi edebî dâvâ
yapan bir mensubuymuş gibi davranmaktadır. Servet-i
Fünûnun dışında kalan edebiyâtçılarla (Ahmet
Râsim, Hüseyin Rahmi, Vecihi gibi) ortak
yanları vardır ve çok yönlü bir edib ve gazetecimizdir.
Eserleri:
Güller, Dikenler (roman, 1896), Rehgüzâr-ı
Matbûâtta (hikâye, 1896), Şanlı Asker (roman,
1897), Bir Gece (roman, 1898), Bahr-i Müncemid-i
Cenubide (roman, 1904) adlı eserleri dışında
kalan beş telif ve değişik dillerden tercüme on
yedi eseri daha bulunmaktadır.