ABDULLAH ZÜHDÎ

; gazeteci, yazar. 1869’da laanbul’da doğdu. 1890’da İstanbul’da Galatasaray Sultânîsini bitirdi. Saâdet Gazetesinde yazılar yazdı. Tarîk, Tercüman-ı Hakîkat, İkdam »e Sabah gazetelerinde çalıştı ve yazıları yayınladı. Maârif Nezâretinde vazife aldı. 1897 Türk-Ywsan Savaşında Dömeke’ye doğru yürüyen Türk «duşu içinde gazete muhâbirliği yaptı. 1908’den ieera Yeni Gazeteyi çıkardı. Ali Kemal’den sonla Sabah’ın baş muharrirliğim yaptı. 1920’de liabuat Umum Müdürü oldu. Ömrünün sonuna Joşru. Bâb-ı Âli ile bütün münâsebetlerini keserek —iVacılıkla uğraştı. 1925’te İstanbul’da öldü.

Abdullah Zühdî, eserlerindeki kahramanlığı, skdiği konular, dil ve üslûbu, anlatım tekniği ve anlattığı muhitler açılarından zaman zaman Tan-nmı yazarlarına benzemekte, zaman zaman da Sen et-i Fünûn topluluğunun realizmi edebî dâvâ «■pan bir mensubuymuş gibi davranmaktadır. Ser-»tt-i Fünûnun dışında kalan edebiyâtçılarla (Ah-■ct Râsim, Hüseyin Rahmi, Vecihi gibi) ortak «anlan vardır ve çok yönlü bir edib ve gazeteci-■ödir.

Eserleri:

Güler, Dikenler (roman, 1896), Rehgüzâr-ı

Mztbâatta (hikâye, 1896), Şanlı Asker (roman, tS97t. Bir Gece (roman, 1898), Bahr-i Münce-Cenubide (roman, 1904) adlı eserleri dışında
kalan beş telif ve değişik dillerden tercüme on yedi eseri daha bulunmaktadır.