ağaç yetiştiriciliği
Estetik ve tarımsal amaçlarla ağaç ve ağaççıkların yetiştirilmesini ve bakımını içeren bahçeciliğin başlıca bölümlerinden biri. Ağaççılık ormanın iyi durumda tutulması ve ekonomik amaçlı bakımını içeren ormancılıktan (Bk. ORMAN ve ORMANCILIK) bu yönleriyle ayrılır. Günümüzün ağaççılığının kökenleri, Eski Mısırlılara kadar uzanır. Teknoloji, yeni gereçler ve uygulanma yöntemleri, yıllar içinde ağaççılığı geliştirmiş ve çok yönlü bir sanat haline getirmiştir. Ağaç gelişmesi iklim, toprak koşulları, böcekler, hastalıklar ve gübrelerle etkilendiğinden bu yana, hangi ağaçların varolan toprak ve hava koşullarında daha iyi yetişeceklerini, yöredeki böcek ve hastalıklara ne kadar duyarlı olduklarını öğrenmek gerekir. Ağaççılıkla ¡uğraşan |kişi,] ağaçların en uygun nasıl gruplandırılıp, ne kadar aralıklarla ekileceğini de dikkate almalıdır. Sözgelimi, oya ağaçları, vb. çiçekli ağaçlar, süsleyici nitelikleri için, daha büyük ağaçlarsa gölgelik elde etmek ve toprağın kaymasını engelleme nedeniyle ekilmiş olabilirler. Çoğaltma, bir yere dikme, büyütme ve ağaç bakımı, ağaççılığın ayrılmaz parçası sayılan etkinliklerdir. Yeni ağaçlar, varolan ağaçların tohumlarından, sürgünlerinden ya da çeşitli aşılama yöntemleriyle çoğaltılırlar. Ağacın bir yerden alınıp bir başka yere dikilmesi, ağaç köklerinin toplu halde ve nemli tutulmasını, ayrıca bu işin ne zaman yapılacağının, hangi boyutta ağaçların kullanılacağının ve ağaç bir kez dikildikten sonra hangi aşamalardan geçileceğinin bilinmesini gerektirir. Toprağı zenginleştirmek için gübre, hastalık ve böcekleri denetim altına almak için kimyasal ilaçlar kullanılır. Ağaca biçim vermek ve belli bir büyüme ve etki elde etmek için budamak gerekebilir. Kesime, ağaçlardaki mantar hastalıklarının ve yaraların tedavisinde buşvurulur: Zarar görmüş ağaçların nerelerinin kesilip, hangi yöntemlerle tedavi
Yeşil ye gidileceği ya da ağacın bütünüyle kesilip kesilmeyeceği, önceden titiz bir incelemeyle belirlenmelidir.