AHMED PAŞA

on beşinci yüzyıl dîvân şâirlerinden. Doğum yeri ve târihi kesin olarak bilinmemektedir. Kuvvetli bir medrese tahsili gördü. Bursa Murâdiye Medresesinde müderrislik (hocalık) yaptı. Daha sonra 1451 yılında Edirne’ye kâ- dı (hâkim) oldu. Aynı zamanda İkinci Murâd Hânın şehzâdelerine hocalık yaptı. Fâtih Sultan Meh- med Han, Hocası’na hürmet ederek onu vezir rütbesiyle yanında bulundurdu. Birçok âlim ve edibi pâdişâha tavsiye ederek onlara yardım etti. Bir ara azledildiyse de yazdığı Kerem adlı kasidesini pâdişâha takdim edince, Bursa’da Orhan Gâzî ve Murâdiye medreseleri mütevellîliğine gönderildi. İkinci Bâyezîd devrinde Bursa sancak beyi oldu. Bu görevde iken 1497 yılında vefât etti. Türbesi, Bursa’da yaptırdığı medresenin yanındadır. Ahmed Paşa, on beşinci yüzyılda Şeyhî’den son
Ahmed Paşanın Bursa’da yaptırdığı medresenin ya nında bulunan türbesi.
ra yetişen en büyük dîvân şâiridir. Bâzıları onu Şeyhî’den de üstün görmektedir. Şiir dilinin sâ- deliği ve sanat yönü ile devrindeki şâirlerin üstünlerindendir. Kendisinden sonra gelen Abdülbâki ve Necâti gibi şâirlerde tesirleri görülmektedir. Devrinde sâdece Anadolu’da değil aynı zamanda İran ve Türkistan’da da tanınmış ve zevkle okunmuştur. Şiirlerinde dînî konulara az yer vermiştir. Dîvân’ı vardır. Aşağıdaki şu gazeli, sanatı için bir örnek teşkil edebilir.
Ey fitnesi çok kavli yalan yandım elinden Bir nâzile bin gönlüm alan yandım elinden
Sen şem gibi gayr ile mecliste gülersin Ben akıdırım yaş ile kan yandım elinden
Her har ile sen sohbet edersin dün ü gün ben Derdin ederim mûnis-i cân yandım elinden
Ahmed çeke çevrini, göre lütfunu ağyâr Ey şefkati az şûh-ı cihân yandım elinden