Ahmet Haşim

Ahmet Haşim
Türk şairi ve yazarı (Bağdat 1884-İstanbul 1933). Alusi- zadelerden Mutasarrıf Arif Bey’in oğlu olan Ahmet Ha- in’in çocukluğu Bağdat’ta geçti: İstanbul’a geldiğinde (1895) Türkçe’si zayıftı. Galatasaray’ı bitirip (1906), Reji İdaresi’ne girerek, bir yandan da Hukuk Mektebi’nde okumaya başladı; ama İzmir Sultanisi Fransızca öğretmenliğine atanınca hukuk öğrenimini bıraktı; bir süre Maliye Nezareti özel kalem müdürlüğünde çevirmenlik yaptı. Yedeksubay olarak Çanakkale savaşına katılıp, iaşe müfettişliğine getirildi (1917). Mütareke yıllarında işsiz kalıp, sonradan Güzel Sanatlar Akademisi estetik ve mitoloji öğretmenliğine atandı (1920). Düyunu Umumiye’de ve Omanlı Bankasinda çalışıp, dinlenmek ve muayene için gittiği Paris dönüşü (1927) bankadan ayrıldı. Akademideki görevine ek olarak Mülkiye ve Harbiye okullarının Fransızca öğretmenliğine getirilip, ilerleyen hastalığının tedavisi için Frankfurt’a gitti (1932); ama tam iyileşemeden döndü. İstanbul Alman hastanesindeki tedavisi de bir yarar sağlamadı ve ertesi yıl öldü. Galatasaray yıllarında edebiyat öğretmeni Ahmet Müftüoğlu’nun etkisiyle şiire başlayan (1901) Ahmet Haşim, İzmir’de bulunduğu yıllarda Fecr-i Ati topluluğuna katılmış (1909), şiirlerinin büyük bölümünü Ser- vet-i Fünun dergisinde yayınlamıştır. Şiiri, arayış, kendini bulma ve olgunluk dönemi diye adlandırılabilecek üç aşamada gelişmiş, izlenimciliğin ve simgeciliğin etkisinde, anlamdan çok kapalılığın yeğlendiği, imgeye ve sese dayalı “saf şiir” anlayışıyla kendine özgü bir şiir geliştirmiştir (bütün şiirlerinde aruzu kullanmış, özellikle son şiirlerinde yalın bir dile yönelmiştir). Piyale’nin başına aldığı “Şiir Hakkında Bazı Mülahazalar” adlı yazısı, şiir anlayışını açıklaması bakımından önemlidir. Şiir kitapları: Cöl Saatleri {1921), Piyale (1926). Fıkra, söyleşi, gezi: Bize Göre (1928), Gurabahane-i Laklakan (1928), Frankfurt Seyahatnamesi (1933).