apne

apne
Solunumun geçici olarak durması. Apne dönemleri hi- perapne (sık sık ve derin nefes alma) dönemleriyle al- maşıyorsa, “Cheyne-Stokes solunumu” diye adlandırılırlar. Soluk almanın sıklığı ve derinliği, kandaki oksijen ve karbondioksit oranlarına bağlıdır. Karbondioksit oranın çok yükseldiği durumlarda, oksijen oranı da büyük ölçüde düşer (anoksi); bunun sonucunda da apne ya da Cheyne-Stokes solunumu ortaya çıkabilir. Apne dönemleri, beyindeki solunum merkezlerinin devreye girmesiyle de ortaya çıkabilir. Bu müdahaleler fiziksel travma, şeker koması, alkol, sakinleştiricilerle, barbitürik asit türleriyle zehirlenme sonucunda, karaciğer ya da böbrek bozukluğundan ya da kalp hastalıklarından kaynaklanan metabolizmatoksinlerinin etkisi sonucunda ortaya çıkabilir. Araştırmacılar yakın dönemde, uykudaki engelleyici apnede de, beyindeki solunum merkezlerinin rol oynadığını düşünmeye başlamışlardır: Bu durumda, boğazdaki üst solunum yolları, soluğu içe çekme sırasında, yumuşak dokular tarafından kapatılır; bu da gürültülü horlamaya ve bir gecede 30 ile birkaç yüz arasında apne dönemine yol açar. Hastalar uykusuzluktan, gündüzleri de uyuklamaktan şikâyet eder, bazen konuşurken ya da çalışırken apansızın uykuya dalarlar. Tedavisi hastaya kilo verdirmeye ve yumuşak dokulardaki anormalliklerin cerrahi girişimlerle düzeltilmesine dayanır. Apne nöbetlerinin, apansız çocuk ölümü sendromunun bir parçası olduğu ileri sürülmüşse de, bu konuda henüz kesin kanıtlar ortaya konulamamıştır