Balığının preslenmiş kılıç benzeri uzantısını kafesine dayadılar. Ve cellat oradaydı. Ayakta du-Birden kadının göğsünü kesip açtı. Kan havacı; kaynar gibi köpürüp akarken kan hayli yük-vjnra kadının yüreğini yeşil taş çömleğin içine -ü Yüksek sesle borular çalmaya başladı.’’
kler tabii ki insan kurban eden ilk Mesoameri–¿ır değildir. Toltekler ve Mayalar da aynı kül-^:riî tapınaklara ve top sahalarına sahiptir. :ırr:erikan top oyununda, insan kurbanı bir ölüm _zadelesine, kanlı ve soğuk bir eğlcnceye dönü-:r.’zr adına kurban edilecekler bu defa, top oyu-
nunu kaybedenler olacaktır. Modem futbolda, İnönü Stadında ya da diğer sahalarda taraftarın haykırdığı “Ölümüne siyah” ya da “Ölümüne kırmızı!” takım lehine tezahürat çok da uzak olmayan metaforlardır. Ama Me-soamerika kültüründe neredeyse 3 bin yıl boyunca, top sahasında sembolik olarak değil, gerçeklen ölümüne oynanırdı. Bu satırların yazarını Meksika’ya çeken nedenlerden biri de, bu ölümcül tutkuydu. Oaxaca kasabasında, antik Mitzteca oyununu en masum haliyle oynayan orta yşşiı MeksikalIlardan birinde, eskiyi anımsatan tek şey, bir oyuncunun giyindiği ve üzerinde korkunç yüzlü Aztek Tanrılarından birinin resmi basılmış formaydı.
Dünyanın başka hiçbir yerinde sanat, mimarlık ve