Bir Avcının Gözüyle
Her sayısı gibi, Yeşil Atlasın son sayısını da iddim. Nesli tükenmekte olan hayvan vc bitki türlerinin vurgulandığı bu sayının amacına tam olarak ulaştığından şüpheliyim. Konular işlenirken, hemen hemen tüm metinlere hâkim olan dil, zor takip edilebilen, zor anlaşılan, edebi vc duygusal öğelerin fazlaca ağırlıkLa olduğu bir dil idi. Halbuki çok daha net bir şekilde vc hatta rakamlara ağırlık vererek konular çok daha vurucu ve etkili bir biçimde işlenebilirdi. Okurken sıkılıp diğer sayfalara geçme eğilimi çok oluyor. Vurgulamak istediğim bir diğer husus ise en az Anadolu parsı, Loy ve sırtlan kadar önemli olan ve yok olma noktasında olan başka hayvanlardan bahsedilmemesi. Örnek mİ? Konya Bozdağlar’da koruma altına alman ve benim bildiğim 40 yıldır sözde korundu-
ğu halde sayıları 1500 civarını geçemeyen dağko yunları. Çünkü biz etraflarını telle çevirip avlanmayı yasaklayınca iş bitti zannediyoruz. Sonra a; sanki yaşama halikı yokmuş gibi, bölgede görüler; bir kurdu vurmak için lıelikopterli operasyonla*’ düzenliyoruz. F.skiden Anadolu’nun pek çok ve rinde rastladığımız üç gıızel kuş; turaç, bağırda*-ve çil keklik ise tükenmekte. Yaşam alanları taun” alanları ile iç içe olan bu kuşlar da yok olmak üze re. Av yasağı döneminde ve yasadışı metotları-avlanmanın rolü de elbette var ama asıl neden t&-nm ilaçları, suni gübre kullanımı ve yabancı otlara ve zararlı böceklere karşı kullanılan zehirle; Yanlış yöntemlerle ve aşırı avlanmanın etkilenr çok iyi bilen bir okurunuzum. Çünkü avoyını ^ yıllardır bilinçsiz, kuralsız avlanmaya karşı ker.. dimcc mücadele ediyorum. Devamlı olarak av \-yaban hayatının korunması, geliştirilmesi ve ¿a-cılığın tüm batı dünyasındaki gibi kurallara baiL. olarak yapılması gerektiğine yönelik ve asıl amacın ise sportif anlamda doğayla bütünleşme old-ğurıu işleyen yazılar yazarak, avcıların bilinçlenmesi ve eğitilmesi yönünde üzerime düşeni varmaya çalışıyorum.
