BİR KASIMPATI KÖKÜNDE 1500 CİCEK
kasımpatı
Bu, bilim kurgusal bir tasarı olmayıp, kimyanın bahçecilikte kullanımının ve azıcık da sevginin sonucu gerçekleşen bir olaydır. Bu gerçeği bahçıvan ve aynı zamanda gübre üreticisi olan François
Sentini, üzenle geliştirdiği üç yeni dünya rekoru ile göstermiştir: 14 aylık, 2,53 m yükseklikte ve çevre uzunluğu 5,65 m olan top biçimindeki sevimli bir sardunya; 7 aylık ve 2,40 m yükseklikteki ikinci bir sardunya ve son 2,5 ayda 12 cm uzamış olan, yine 7 aylık, yine 2,40 m yükseklikteki büyük yapraklı bir begonya. F.Santini kendi deney seralarında yüksekliği 4 m ve çevre uzunluğu 6 m olan küpe çiçekleri ile, bir kökte bin çiçeği bulunan kasımpatılar (İlk rekor, 1028 çiçekle kırılmıştı. Yeni yetişenler ise, 1500 tomurcuk taşıyorlar) da yetiştirmiştir.
Bu süper bitkilerin ilk örnekleri, F.Santini’nin yöneticisi olduğu Algochimie laboratuvarlarında hazırlanan yeni gübrelerin, yeni böcek zehirlerinin ve asalak mantarları yok edici yeni ilaçların etkinliğini göstermek ve sınamak için kullanılmaktadır.
Bahçecilikteki bu başarının gizi, algoflaş denen kimyasal maddedir. Algoflaş, sulama suyuna ka- rıştırılabilen sıvı bir gübredir. Te-
yum) ve yardımcı öğelerle (magnezyum, demir, vb.) dengelenmiş olan bileşimi, bitkinin aynı bölümlerinin gereksinimlerine de uyularak, yeşil bitkiler için azotça ve çiçekli bitkiler için de potasyumca zenginleştirilmiştir.
Bahçıvanlığın bir numaralı formülünü elde etmek için François Santini, kısa kış günlerini yapay olara uzatma yoluyla ışık oyunlarına başvurmuş, bitkilerini başka saksıya (köklerinin sıkışık olmasından hoşlanan sardunyayı çok büyük olmayan bir saksıya) aktarmış, onlara daha çok sevgi göstermiş ve
güzel bitkilerinin çokça gereksinim duyduğu suyu bol bol vermiştir. Sardunya şampiyonu, günde on litreye yakın su (litre başına 2 gr gübre eklenmiş) içmektedir. Şampiyon kasımpatının su gereksinimi ise, günde 12-15 litredir.
lenen genlerin etkisini hem bakteri hücrelerinde (E.coli), hem de mantar hücrelerinde (Podospora anserina) gösterirler (Şekil 3 sağ).
Günümüzde, mitokondiriyal DNA’ların gen taşıyıcısı olarak kullanılmasını amaçlayan yoğun çalışmalar sürdürülmektedir. Bir başka örnek şekil 4’de gösterilmiştir. Bu örnekte bir bakteri plazmiti (Prokaryotik) değişik enzimlerle açılarak, yapısına yeşil renkteki çekirdekli başka bir hücreden alınmış (eukaryotik) lösin aminoasitini yapan gen eklenmiştir. Bu melez plazmitte siyah renkli bölge, prokaryotik hücreye özgü çoğalma emrini veren bölgedir. Melez plazmitte, aşılanan genin alındığı eukaryotik çoğalma bölgesi olmadığından, bu melez plazmitin diğer bir eukaryotik hücreye (Saccharomyces cerevi- siae) enjekte edilmesi başarısız kalır. Çünkü enjekte edilen melez plazmid çoğalma yeteneğine sahip değildir. Eğer biz aynı melez plazmiti özel enzimlerle bir yerinden açıp, açık kalan
Sonuç olarak moleküler biyoloji alanında çekirdekli hüc relerin mitokondirileri içinde kendilerine özgü DNA’ların bu-) lunması ve zamanla bu DNA’lardan kopan plazmitlerin ort– ya çıkması, gen aşılama yönteminin çok geniş alanda kull– nılabileceğini prensip olarak göstermektedir. Ancak henüz linmeyen sayısız sorun ortada durmaktadır. Bunlar zamant gün ışığına çıktıkça, bugün teorik olarak düşündüğümüz, ekonomik yönü çok güçlü olan yeni yeni kombinasyonların ortaya çıkacağına mutlak gözüyle bakabiliriz. Örnek olarak, ı bilim adamları ağaç olma özelliğini taşıyan genleri çoğal bölgeleri ile birlikte domates hücrelerine aşılayabilirlerse, ağaç ta yetişen domateslerin ortaya çıkması neden olmasın? ‘ cak tüm bilgilerin en ince ayrıntılarına kadar elde edil gerekir ki, bu da bir zaman sorunudur.
Science et Vie’den Çev.: Dr. Hanaslı GÜR
