Buceler

Buceler, Kızıldeniz ile Nil ve Atbera ırmaklan arasındaki dağlık bölgede yaşayan göçebe kabileler grubu; Assuan’m bulundu­ ğu enlemden Eritre Platosuna kadar uzanan bölge, Mısır’ın güneydoğusundan başlayarak Sudan’ı da içine alacak biçimde Eritre’- ye ulaşır. 1980’lerde nüfusu 1.100.000 dolayında olan Buce kabileleri, İÖ 4000 ya da daha öncesinden beri yörede yaşamış olan halklann soyundan gelir. Bucelerin bazılan To Bedevi adı verilen bir Hami dilini, bazılan da Tigre dilini kullanır; çoğu aynı zamanda Arapça da konuşur. 6. yüzyılda Hıristiyan olan Buceler 13. yüzyıldan bu yana Müslümandır. Çoğu, komşulanndan uzakta yaşamayı yeğ­ ler; modernleşmeye ve ticarete karşı kayıtsız olduklan söylenir. Ağırlıklı olarak hayvancılıkla uğraşırlar, büyük deve ve sığır Kızıldeniz yakınında göçer kampı, Mısır F Closs – Shostal Assoc. / EB Inc. sürüleriyle uzun mesafeler aşarlar. Geçimleri hemen bütünüyle, bu hayvanlardan elde ettikleri et, süt ve tereyağına dayanır. Bucelerde soy çizgisi babayanlıdır; akrabalık örgütlenmesi de Araplan andınr. İktidar akraba. gruplarının başkanlarında toplanmıştır. İslam şeriatına göre erkeğin iki ya da daha çok eş almasına izin verilir, ama bunu ancak zenginler uygular. Erkeğin, amcası­ nın kızı ile evlenmesi beklenir ve gelinin ailesine başlık olarak hayvan verilir. Hem erkek, hem kız çocuklar sünnet edilir. Rollerin kesin biçimde tanımlanmış olduğu, yaş grubu temelinde örgütlenmiş gruplar yoktur. Bucer, Martin, Bucer b u t z e r olarak da yazılır (d. 11 Kasım 1491, Schlettstadt, Alsace – ö. 28 Şubat 1551, İngiltere), Protestan reformcu ve arabulucu. Kalvenciliğin ve Anglikan ayinlerinin gelişmesinde etkili olmuştur. Bucer 1506’da Dominiken tarikatına girdi. Öğrenimini sürdürmesi için Almanya’ya, Bucer, Friedrich Hagenauer’in yaptığı madalya, 1543; Strasbourg Kenti Arşiv ve Kütüphanesi Archives et Bibliothöque de la Ville de Strasbourg Heidelberg Üniversitesi’ne gönderildi. Burada Erasmus’un ve Martin Luther’in yapıtlannı okudu. 1521?de Dominiken tarikatından ayrıldı; ertesi yıl Landstuhl papazı oldu vs burada eski bir rahibe ile evlendi. 1523’te kilise tarafından aforoz edilince Strassburg’a gitti, bu kentte ve Almanya’nın güneyinde etkili bir konuma geldi. Kuzey Avrupa’da hızla yayılan Reform hareketinin etkisiyle Protestanlara katıldı. Önceki hümanist görüşleri çerçevesinde insanoğlunun ve toplumun yenileneceğini düşünüyor, böylesi bir yenilenmenin Kitabı Mukaddes’te sözü edilen kutsal yaşam örneğine sadakatle bağlı kalınarak doğacağına 49 Bucer, Martin inanıyordu. Dünya nimetlerinden uzaklaşarak doğruya yöneliş, dindarlık ve disiplin yoluyla sağlanacağını düşündüğü bu dönü­ şüm, İngiltere’deki Reform hareketi için İngiliz kralı VI. Edward’a 1551’de sunduğu geniş kapsamlı programda ifadesini bulacaktı. 1524’ten sonra, İsviçre’nin en önemli reformcusu Ulrich Zwingli ile Luther arasında İsa’nın Son Akşam Yemeği’ndeki sözlerinin anlamı üzerinde bir anlaşmazlık doğdu. Luther, geleneksel düşünce doğrultusunda İsa’nın bedeninin ve kanının kutsanmış ekmek ve şarapta gerçekten var olduğunu ileri sürerken, Zwingli ise Hümanistler arasında yaygın olan tinselci yorumu benimsiyordu. iki görüş arasındaki ayrılığın giderilebileceğine inananan Bucer, 1524-48 arasında Almanya ve İsviçre’de dinsel sorunlar üzerinde düzenlenen hemen her toplantıda bulundu. 1536’da Basel’de I. Helvetia İtikatnamesi’nin kaleme alınmasına katıldı. Aynı yıl Almanya’nın Wittenberg kentinde Lutherciler ile Reformcu ilahiyatçılar arasında yapılan konferansta yer aldı. Bucer ile arasında benzerlik kurulan Lutherci hümanist ilahiyatçı Philipp Melanchton da bu konferansta bulundu. Bucer ile Melanchton, Son Akşam Yemeği ile ilgili anlaş­ mazlığı sona erdirmek için çok uğraştılar, bir ölçüde de başanlı oldular. ..Ama uzun süreli bir birlik sağlanamadı. Öte yandan Bucer’in uzlaştırma politikası sayesinde, ilk Reformcuların siyasal ve toplumsal alanda devrimci kavramlarla ortaya çıkan sol kanadı Anabaptistler ve öbür azınlık gruplan Strassburg’da Avrupa’nın öbür bölgelerine oranla çok daha az baskıyla karşılaştı. Bucer, Protestanlar arasında birlik sağlamanın ötesinde, Protestanlar ile Katolikler arasındaki anlaşmazlıktan da gidermenin yollannı arıyordu. Bu amaçla liberal ve reformist eğilimli Katolikler ile gizli görüş­ meler yaptı. Kutsal Roma-Germen imparatoru V. Kari da (Şarlken) siyasal nedenlerle aynı amacı güdüyordu. Bu nedenle V. Kari 1541’de Regensburg’da Katolikler ile Protestanlar arasında bir toplantı düzenlenmesini önerdi. Ama Bucer, Katolikler ile yaptığı gizli görüşmelerde ortaya attığı biraz aşın ödünlerden Karl’ın yararlanmaya çalıştığını gö­ rünce, birliğe yönelik herhangi bir plana ortak olmayacağını açıkladı. Kari, Protestanları -yatıştırarak ve 1548’de Augsburg İnterimi adı verilen kendi planını kabul ettirerek sonınu bir süre için erteledi. Augsburg İnterimi, Katoliklere Bucer’in önceki önerilerinden daha büyük ödünler vermediği halde Bucer, Strasburg’un bu planı kabul etmesine şiddetle karşı çıktı. Çünkü reform yönünde bir ilerleme sağlayan yetersiz bir uzlaşma belki haklı görülebilirdi; ama Strassburg, Augsburg interimi’ ni kabul ederse bu bir gerileme olacaktı. Sonunda Karl’ın ordulan üstün geldi; Bucer ile birlikte bazı Protestan papazlan Strassburg’dan kovuldu. Kovulanlann tümü Canterbury başpiskoposu Thomas Çranmer tarafından İngiltere’ye davet edildi. Burada Bucer, İngiliz Kilisesi’nde çok daha köklü reform yapılmasında ısrarlı olan, Zwingli yanlısı John Hooper ile İskoçyah reformcu John Knox’a karşı Cranmer ile Nicholas Ridley’in ölçülü reform programını destekledi. Bucer’in, Reform sonrası İngiliz Kilisesi’nin ayin kitabı olan The First Prayer Book of Edward VI (1549; VI. Edward’in Birinci Dua Kitabı) üzerindeki eleştirilerini içeren Censura’dan yararlanarak hazırlanan