C

Türk abecesinin ve Fenike abecesinden türetilmiş aşağı
yukarı bütün abecelerin üçüncü harfi. C harfinin hem
biçimi (C/c), hem de abecedeki yeri, Latin abecesinden
alınmıştır. Romalıların da bu harfi, Etrüskler aracılığıyla
Batı Yunan abecesinden aldıkları düşünülmektedir.
Yunanlılar gamma adını verdikleri C harfini, uzmanların
Fenike abecesi olduğunu düşündükleri eski bir Sami
dilinden (gimel) almışlardır. Her iki abecede de bu
harf damaksıl bir ötümlü olan g sesi vermekteyken, Etrüskçe’de
ötümlüleri ve ötümsüzleri farklılaştırmadığı
için k ve g seslerini farklılaştırmadığından, Latince’de
de başlangıçta gerek k, gerek g seslerini kaydetmek için
kullanılmış, sonradan c’ye dönüşmüştür.
Türkçe’de C harfinin başlıca özelliği, hece sonunda
bulunmaması, yabancı dillerden alınma sözcüklerde
de, hece sonunda bulunuyorsa, ç’ye dönüşmesidir.
Sözgelimi, hare sözcüğünün harç sözcüğüne dönüşmesi.