ABD’li besteci (Los Angeles 1912-Nevv Yo^k 1992).
ABD’İİ öncü besteci John Cage,
yorumcunun yaratıcılığını ve bağımsızlığını savunmuş, yeni bir müzik düşünme yöntemi geliştirmiş, müzik yapıtı kavramını reddederek, bestelemeye belirlenmemişlik ,getirmiştir.
1930 yıllarından başlayarak “yeni bir müzikal ses ve yapı” arayışlarına girişen John Cage, teneke kutulardan, inek çanlarından, aslan kükremesinden, çekirge sesinden yararlanarak, müzik dışı sesler ve gürültülerle beste denemeleri yaptı (Second Construction, Third Cons-truction, vb.); sonra bestelerine çarpılan kapıların, kapatılan pencerelerin, jenaratörlerin, vb. seslerini kattı: İmaginary Landscape, Water Music, Fontana Mix, vb. Tellerinin arasına ya da başka yerlerine cıvata, vida, tahta, kaşık, toplu iğne, keçe, vb. gereçler yerleştirerek “hazırladığı” piyanoyla (1938), alışılmamış sesler elde etti (Sounds and İnterludes). Sonra, karşıt uca yönelip, sessizlik deneylerine girişti: Piyano önüne oturan yorumcunun 4 dakika 33 saniye boyunca hiçbir şey çalmadığı 4’33”, vb. Müzikte rastlantı olasılıklarını araştıran “rastlantısal müziğe” yönelip, özenli bir tasarımla değil, besteleme süreci aşamasındaki ya da bestenin yorumu sırasındaki doğaçlamalar gibi, önceden bestelenmeyen öğelerle müzik üretmeyi denedi (Variations I, Variations II). Bu arada dadacı akımı yeniden canlandırma çalışmaları yaptı: Theatre Piece’te, siyah bir plastik kozaya sarılmış bir adam sahnede tepeüstü asılıdır; başka biri, bambu bir direkten flamalar sallar; balonlar patlatılır; elektrik zili vızıltıları gelir; bütün bunlar olurken de bir çellocu Cage’in müziğini çalar.
