Caize Avı

Eski şairlerin, yazdıkları şiirlere karşılık olarak aldıkları para ve bahşişe “câize” denir.

Meşhur Arap edebiyatçısı Asmai bir gün Halife Harun Reşid’in yanında imiş. Bâdiyeden bir Arap halifenin huzuruna çıkarak bir şiir okumuş. Halife şiiri takdir yollu son derece veciz ve beliğ iki üç cümle söyledikten sonra “Sana şu kadar altın versinler.” demiş. Fakat Arap “Bir tanesini bile kabul edemem.” cevabını vermiş.

Halife karşısındaki bedevinin bu tokgözlülüğünü görünce hayrette kalmış; sebebini sormuş. Bedevi:

“Ben okuduğum şiir için nasıl para alabilirim ki sizin o güzel sözleriniz benim zavallı şiirimden daha parlak düştü!” Artık Harun Reşid’in gururunun tasvirlerin, hatta tasavvurların üstüne çıkacağını, Arab’ın caizesini yüz misline çıkaracağını söylemeye lüzum yoktur değil mi?

Asmai diyor ki: “Bu kadar yaş yaşadım, bu kadar halifeler, emirler, zenginlerle düşüp kalktım fakat caize avlamak hususunda şu baldırı çıplak bedevi kadar bile maharet gösteremedim. Yazıklar olsun!”
Eski şairlerin, yazdıkları şiirlere karşılık olarak