DANCE  DANCA

DANCA veya DAN dili. Leng. Ana Kuzey dili döneminin sonundan itibaren (600) bugünkü Danimaîk.’a’da ve İsveç’in güney illerinde konuşulan dil.

ANSiKL. Leng. Danca İsveççe ile birlikte kuzey dillerinin doğu öbeğini meydana getirir. Dancanın tarihi şu bölümlere ayrılır: 1. Rıma Dancası (600-1100); 2. Klasik Dar,ıca (1100-1350); 3. Orta Danca (1350-1525); 4. Yakın Danca (1525-1700); 5; Yeni Danca (1700’den itibaren). Genel çizgileriyle ele alındığında Runa Dancası dönemi aynı döneme rastlayan İsveççe ile aynıdır; çünkü, genellikle, Dancadaki değişiklikle’; daha eski devrelere rastlar. Danimarka bir yenilik merkeziydi ve başlattığı yenilikler yavaş yavaş kuzeye doğru yayıldı. Klasik Danca döneminde dil, vurgusuz a, e, i ünlülerinin e’ye dönüşmesiyle İsveçç;eden kesinlikle ayrılmağa başladı. Klasik Danca dönemi hızlı ve köklü değişimlerin meydana geldiği dönemdir; bu dönemde Dancanın en büyük özelliği olan tni7:mar darbesi gelişti. Klasik Dancada (Orta ıncada da olduğu gibi), Aşağı Almanca-nı.n etkisi çok fazladır. Yeni Danca döne-rninde yazı dili yerleşti, modern Danca dönemindeyse yabancı unsurların pek çoğu atıldı. Danca, harfleri yönünden isveççeye ve Norveççeye çok benzemesine rağmen bugün telaffuz yönünden bu dillerden çok farklıdır.

DANCE (George), İngiliz mimarı (Londra 1700-ay.y. 1768). Londra’da birçok kilise yaptı (Saint Luke’s, Saint Leonard, Saint Botolph). Kent yapıları denetleyicisi oldu, Londra belediye başkanının konağı olan Mansion House’ı yapmakla görevlendirildi (1739). Dance’ın eserleriyle İngiliz palladio üslûbundaki yapı sanatı ilk devrini tamamlamış oldu.

DANCKE’LMANN (Eberhard, baron VON), prusyalı devlet adamı (Lingen 1643BerIin 1722). Sonradan Prusya kralı olan Friedrich l’in eğiticisi, sonra başbakanı oldu. Kraliçe Sop’hie-Charlotte’un düşmanlığını kazandı. 1697?de müebbet hapse mahkûm oldu, 1702’de serbest bırakıldı, sonra Friedrich Wilhelm I tarafından yeniden saraya çağırıldı.

Pisa üniversitesinde profesör oldu ve büyük bir nüfuz sağladı. Origini del Teatro in î-talia (İtalyan Tiyatrosunun Kaynakları) [1877, 2. baskı 1891] adlı eseri klasik eserler arasında yer aldı.

D’ANCONA (Paolo), İtalyan sanat tarihçisi (Pisa 1878-?)i 1915’ten itibaren Milano üniversitesinde Ortaçağ sanatı tarihi okuttu. Alessandro’nun oğlu, aynı hümanist görüşleri paylaştı. En önemli eserleri minyatür sanatı tarihiyle ilgili olanlardır: La Minia-ıııra Fiorentina («Floransa Minyatürü») [1914]; Dictionnaire des Miniaturistes (Min-yatürcüler Sözlüğü) [E. Aesschlimann ile birlikte, 1940].