Davut

İsrailoğulları peygamberi ve kralı (Beytüllahim İ.Ö.
1026-ay.y. İ.Ö 962). Yahuda kabilesinden Yasse’nin
sekizinci oğlu olan Davut, çobanlık yapıp, peygamber
Samuel tarafından gizlice İsrail hükümdarı olarak kutsandı.
Ordusunda görev aldığı Calut’u (Golyat) sapan
taşıyla öldürünce Kral Saul’un beğenisini kazandıysada, halk tarafından çok sevilmesinin Saul’u kıskandırması
üstüne, Samuel’e sığınmak zorunda kaldı; bir süre
de Nob rahiplerinin yanında yaşadı. Saul rahipleri öldürtünce,
kavminin düşmanı olan Filistinlilere sığınıp,
Filistinlilerin Calut’u öldürdüğünü öğrenmeleri üstüne
çöllerde gizlendi. Saul ölünce, Hebron’da Yahuda kabilesine
kral seçilip, daha sonra, Yahuda ve İsrail kralı
olarak (İ.Ö. 1000), Kudüs’ü aldı ve başkent yaptı. Kendisine
gönderilen Zebur yalnızca öğütler ve ilahiler
kapsadığından, Musa’nın getirdiği dinsel kurallara
uyup, kırk yıllık bir hükümdarlıktan sonra öldü; yerine,
oğlu Süleyman, kral ve peygamber oldu.
Kur’an’da da övülen, İslâm’ın kitaplı dört peygamberden
biri saydığı Davut, birçok efsaneye konu olmuştur.