Dehmel, Richard

(d. 18 Kasım 1863,
Wendisch-Hermsdorf, Brandenburg, Prusya
– ö. 8 Şubat 1920, Blankenese, Hamburg
yakınları, Almanya), Alman şair. Romantik
geleneği reddederek biçim ve içerikte yaptığı
yeniliklerle çağdaşı genç yazarları büyük
ölçüde etkilemiştir, izlenimci üslubuna karşın,
Dışavurumculuğun öncülerindendir.
1887’de öğrenimini tamamladıktan sonra
sigorta memurluğu yaptı. 1895’te serbest
yazarlık yapmaya başladı. İlk yapıtlarında
doğalcı edebiyatta görülen toplumsal temaları
işleyen Dehmel, Alman işçi sınıfının
sefaletini anlatan ilk önemli şairdir. Bununla
birlikte şiirinin ana teması aşk ve tutkudur.
Nietzsche’nin etkisiyle bireyselliği, içgüdülerin
ve tutkuların bastırılmadığı bir
yaşamı yüceltmiş, bir yandan da özveriyi ve
uyum içindeki ahlaksal düşünceleri öne
çıkarmıştır. Bu çatışma, hem kişisel yaşamını,
hem de kesin, açık ve tutkulu bir
anlatımın görüldüğü yapıtlarının içeriğini ve
üslubunu etkilemiştir. İlk şiir kitabı Erlösungen
(1891; Kefaretler) dizginlenemeyen
tutkularla, kendini denetim altında tutmaya
çalışan bir çilecilik arasındaki karşıtlığı dile
getirir. Dehmel çözümü erkekle kadın arasındaki
aşkta bulur. En önemli romanlarından
Zwei Menschen (1903; İki İnsan) bu
konuyu işler. Cinselliği, yalnızca tutkulu
değil, aynı zamanda son derece açık sözlü
bir anlatımla ele almıştır.
Dehmel, özverinin gerekliliğine olan inancıyla
I. Dünya Savaşı’na gönüllü olarak
katılmıştır. Ama bir savaş günlüğü olan
Zwischen Volk und Menschheit (1919; Halk
ve İnsanlık Arasında) adlı son yapıtı, savaşta
uğradığı düş kırıklığını dile getirir. Öbürönemli yapıtları Weib und Welt (1896;
Kadın ve Dünya), Die Verwandlungen der
Venus (1907; Venüs’ün Dönüşümleri) ve
Schöne wilde Welt’tir (1913; Güzel Vahşi
Dünya).