DEREOTU

DEREOTU (Anethum graveolens); Alm.
Dili (m), Fr. aneth, anet (m), İng. Dili. Familyası:
Maydonozgiller (Umbelliferae). Türkiye’de
yetiştiği yerler: Marmara, Ege, Akdeniz bölgelerinde
bahçelerde yetiştirilir.
Nisan-haziran ayları arasında, sarımtrak renkli
çiçekler açan 30-70 cm boyunda, güzel kokulu,
bir senelik otsu bir bitki. Dereotu, durakotu olarak
da bilinir. Rutubetli, sulak ve gölgeli yerleri sever.
Gövde dik, dallı, tüysüz, üstü çizgili ve içi boş.
Yapraklar ince ve dar parçalı, koyu yeşil renkli ve
etlidir. Yaprak sapının alt kısmında gövdeyi saran
geniş bir yaprakçık bulunur. Alt yaprakları saplı,
üst yapraklar sapsızdır. Çiçekler bileşik şemsiye
durumunda toplanmışlardır.
Yetiştirilmesi: Dereotu ekilecek yer, ilkbaharda
bellenir ve yanmış gübre ile gübrelenir. Hazırlanan
yere serpmek sûretiyle tohum ekilir. Bir
tahta yardımıyla bastırılarak, tohumların toprakla
teması sağlanır. Ekilen tohumlar, 3-4 hafta geçtikten
sonra çimlenir. Yabancı otlar görüldüğü zamanlarda
elle yolunarak temizlenir, sulamalar yapılır.
Hasadı, yapraklan kesmek suretiyle olur ve yıkanıp
demet hâline getirilerek pazara sevk edilir.
Kullanıldığı yerler: Bitkinin kullanılan kısmı
meyveleridir. Meyveler eylül sonunda toplanır
ve gölgede kurutulur. Meyvelerinde sâbit ve uçucu
yağ, pektin ve azotlu bileşikler vardır. Meyveler
yatıştırıcı, mide ve b.ağırsak gazlarını önleyici
olarak kullanılır. Hazımsızlık ve hıçkırığa da tesiri
iyidir. Yaprakları da yemek ve salatalarda kullanılır.