DİDON Esk. İstanbul’daki yabancılara, genellikle fransızlara halkın verdiği ad

DİDON i. (fr. dis done). Esk. İstanbul’daki yabancılara, genellikle fransızlara halkın verdiği ad. || Teşm. yol. Züppe kimse. ji Didon (veya didona) sakal, yalnız çenede uzatılmış sivri sakal: Küçük odanın kapısı kızla açıldı, dışarıya […] didona sakallı minimini bir ihtiyar fırladı (R.N. Güntekin). [Bk. ANSiKL.]

— ANSiKL. Didon kelimesi fransızların avam kısmının, bilhassa İstanbul’a gelen gemicilerinin konuşma arasında kullandıkları dis donc (Bana baksana!) sözünden çıktı. İstanbul halkı genellikle fransızlara, Kırım savaşından sonra da avrupalı yabancıları didon adını verdi. Bunun yanında İstanbul halkının çoğunluğu bu kimseler için frenk kelimesini kullandı. Kıyafet ve davranışlarıyle avrupalıları taklit edenlerden gençler, didon kılıklı çapkın, yaşlılar didon sakallı herif gibi sözlerle de nitelendi. üst kısmı kırpılarak çenenin ucunda tutam halinde bırakılmış sakala halk arasında didon sakal dendi. Bunun da sebebi avrupalılara has bir sakal kesimi oluşudur. Didon sakal aşırı alafrangalığın işareti olarak kabul edildi. Gerek didon, gerek frenk sözleri İkinci Meşrutiyet’ten sonra kullanılmaz oldu. (M)