DİKKATSİZ

DİKKATSİZ

DİKKATSİZ sıf. Dikkat etmeyen, gereğince ilgi göstermeyen: Dikkatsiz nazarlarla bakıyordum (Ömer Seyfeddin). || önemsenmeden yapılan, gelişigüzel: Dikkatsiz yazı. (M)
DİKKATSİZLİK i. önem vermeme, gelişigüzel oluş: Bu değnekler işte o dikkatsizliğin cezasıdır (H.R. Gürpınar). Her cümleyi almağa çalıştım, birkaçını atlamışsam dikkatsizlik yüzünden olmuştur (N. Ataç). [M]
DİKLEME sıf. Dik olarak konulmuş. Dikey. Esk. Amudî.
+ Diklemesine zf. Dik olarak. (M) DİKLENMEK geçz. f. (rfıfc’ten dik-le-n-mek). Dik hale gelmek. || Karşı gelmek, kafa tutmak: Biri Ağa’ya diklenecek olsa hemen tepesine çökerler (K. Tahir). [M] DİKLEŞEN sıf. (dikleşmek’ten). Histol. ve