Peygamberimiz de, onlara Bakare sûresinin §u âyetini okudu :
«Ey Mü’minlerl Deyiniz ki : (Biz, A llâh’a, bize indirilene, İbrahim’e, İsmail’e, İshâk’a, Yâkûb’a ve torunlarına indirilenlere, Mûsâ’ya, Isâ’ya verilenlere ve bütün Peygamberlere Rableri tarafından verilenlere imân ettik.
Onlardan his birini —kimine inanmak, kimini inkâr etmek sûretiyle— diğerinden ayırd etmeyiz.
Biz, Allah’a teslim olmuş Miislümanlarız! (Bakare: 136)» (13).
Yahudi Âlimlerinin, Hz. İsa’nın Peygamberliğini İnkâr Etmeleri :
13 —Yahudî âlimleri, Hz. Isa’nın ismi anılınca, onun Peygamberliğini inkâr ettiler :
«Biz, îsâ b. Meryem’e de, ona inanana da, inanmayız!» dediler.
Bunun üzerine, yüce Allâh, indirdiği âyette şöyle buyurdu :
«De ki : (Ey Ehl-i kitâb! Sizin, bizden hoşlanmayışmızm sebebi; bizim, Allâh’a, bize indirilene ve daha önce indirilenlere îmân edişimiz, şirin de, bir çoğunuzun (hak yoldan çıkmış) fasıklar zümresine dâhil oluşunuzdan başka bir şey değildir!» (Mâide: 59) (14).
İki Yahudî Aliminin, Hz. İbrahim’in Yahudî Olduğunu tddiâ Etmeleri :
14 — Peygamberümz bir gün, Yahudîlerin toplanmış bulundukları Beytü’l-Midras’a girmişti.
Onları, Allâh’a îmâna dâvet etti.
içlerinden Nûman b. Amr’la Hâris b. Zeyd : «Yâ Muhammed! Sen, hangi dîne dâvet ediyorsun?» dedüer.
Peygamberimiz : «îbrâhim’in Milletine ve Dînine!» buyurdu.
«Ibrâhim, Yahudî idi!» dedüer.
Peygamberimiz: «öyle ise, getiriniz Tevrat’ı bakalım? O, aramızda, aranızda hakem olsun!» deyince, kaçındılar, yanaşmadılar.
Bunun üzerine yüce Allâh, indirdiği âyette şöyle buyurdu :
«Kitabdan kendilerine bir nasib verilmiş olanları görmedin mi ki, Allah’ın kitabına”—aralarında hakem olmak üzere— çağınlıyoriar da, sonra» onlardan bir zümre arkasını çeviriyor!
Onlar, işte böyle yüz çevirmeyi âdet edinmiş kimselerdir.
Bu da, onların (Sayıh günlerden başka bize aslâ ateş dokunmayacak!) demelerindendir.
Uydurdukları bu gey, kendilerini, dinleri hususunda aldatmıştır.» (Al-i tmrân: 23-24) (15).
Yahudiilerle Nasrânilerin, Hz. tbrâhim Hakkmdakl tddiâlan ve Peygamberimize Bir Sorulan :
15 — Bir gün, Yahudi âlimleri ile Necrân hıristiyanlan, Peygamberimizin yanında toplandılar.
Aralarında münâkaşaya başladılar.
Yahudî âlimler : «tbrâhim, Yahudi idi!» dediler.
Necranlılar da : »tbrâhim, Hıristiyandı!» dediler.
Bunun üzerine yüce Allâh indirdiği âyetlerde şöyle buyurdu :
«Ey Ehl-i kitâb! tbrâhim hakkında ne diye çekişip duruyorsunuz? Tevrat da, İncil de, ancak, O’ndan sonra indirilmiştir. Buna da, aldınız ermiyor mu?
İşte, sîzler onlarsınız ki, hakkmda biraz bilginiz olan şeyde sekiştiniz. Ya his bilginiz olmayanlar hakkında hâlâ ne diye çekişip duruyorsunuz?!
Halbnki, her şeyi Allâh bilir, siz bilmezsiniz, tbrâhim, ne bir Yahudi, ne de, bir Hıristiyandı.
Fakat O, AHâh’ı bir tanıyan dosdoğru bir Müslttmandı. Müşriklerden de, değildi O.
Gerçekten, tbrâhim’e, inananlann en yakını, herhalde, zamanında ona tâbi olanlarla, şu Peygamber ve şu îmân edenlerdir.
Allâh, o İmân edenlerin yâri» yardımcısıdır. (Al-i tmrân: 65-68)»
(16).
Peygamberimiz, onları, tslâmiyete dâvet edince : «Yâ Muhammed! Sen, hıristiyanlann tsâ b. Meryem’e taptıkları gibi, sana da, tapmamızı mı istiyorsun?!» dediler.
Peygamberimiz: «Allâh’dan başkasına tapmaktan veyâ Allâh’dan başkasına tapmayı «üretmekten Allâh beni korusun!
Allâh, beni, ne böyle bir şeyi yapmak için gönderdi, ne de, böyle bir şeyin yapılmasını bana emretti!» dedi.
Bunun üzerine indirilen âyetlerde şöyle buyruldu :
«Beşerden his bir kimseye yaraşmaz ki, Allâh, kendisine kitabı, hikmeti ve Peygamberliği versin de, sonra O, insanlara (Allâh’ı bırakınız da, geliniz bana kul olunuz!) desin.
(15) İbn-i lahak. Ibn*l Hişam • Sîre, c. 1-2. e. 992.
İ16J lbo-i Ishak, Ibrvt Hişam • Sîre, c. 1-2,«. 953.