DÖKÜM

külen sıf. Biyol. Her yıl veya rast-gele zamanlarda, görevini yerine getirir ge-tirmez düşen organlara denir, (ml)
i. {dökmek’ten dök-ü-m). Bir ka lıba dökmek işi: Döküm yapmak. II Dökül-me biçimi: Kumaşın dökümü. را Dökülme zamanı: Yaprak dökümü. إ) Geniş olarak anlatma, ayrıntılarıyle gösterme: Bir hesa-bin dökümünü yapmak.
— Bot. Yaprak dökümü, yaprakların ku-ruyarak düşmesi. Bk. ANSİKL.
— Camc. Sanayide uygulanan cam yapımı-nın ilk devresi: Döküm işleminden sonra, hava kabarcıklarının giderilmesi ١■،? soğut-ma işlemlerine sıra gelir.
— Metalürji. Ergime halindeki bir madeni katılaşmak üzere bir kalıba veya külçe kail-bina dökme işlemi. (Bk. ANSİKL.) II Kalıba dökülen ergimiş maden kütlesi. ؛؛ Döküm ağ-zı, ergimiş bir madenin kalıba dökülmesini sağlayan oluk şeklindeki ağız. (Döküm ağzı, kesik koni biçiminde bir üst kısım, silindir biçiminde bir yolluk, bir kanal ve kalıba uyan bir mekanizmadan meydana gelir.) ا) Döküm toprağı, şablonla kalıplamada ve özellikle bü-yük boyutlu kalıpların hazırlanmasında kul-lanılan toprak, kil, ince saman, taşkömür veya kok tozu karışımı. II Döküm tesisatı, maden ve alaşımların eritildiği ve külçe yapmak için ya külçe kalıbına veya iste-nen biçimi verecek özel kalıba döküldüğü tesisat. 1؛ Alttan döküm, ergimiş madeni, döküm kalıbının alt tarafına bağlanan dü-şey bir kanal içine akıtarak yapılan döküm. (Böylece maden yavaş yavaş yükselerek bü-tim kısımlara dolar. Bu metot, havayı Ç1-
854
yaprak yan damarı tomurcuğu j
$ürgen tabaka yok oluyor, yaprak ağırlaşıp düşüyor
doKÜm (bot.)
dökümhane
külçe kalıbında çelik eriyiği
curuf dökümü