DURSUN BEY

DURSUN BEY; on beşinci asır târihçilerinden.
Hayatı hakkında fazla bir bilgi yoktur. Eserlerinden
çıkan bilgilere göre adı Tûr-ı Sînâ’dır.
İstanbul’un fethinden sonra, İstanbul’un iskânı
sırasında mukâtaanın yazılmasında görevlendirildi.
Bu görevi yerine getirerek hazırladığı defteri beğenen
Fâtih Sultan Mehmed onu maiyetine aldırdı.
Baş defterdarlığa kadar yükseldi.
Dursun Bey, 1456’da yapılan Belgrad Seferine
katıldı. Daha sonra Mahmud Paşanın hizmetine
girdi ve onun dîvân katibi oldu. Mahmud Paşanın
azlinden sonra da saraydaki itibârını kaybetmeyen
Dursun Bey 1476’da Buğdan Seferi dönüşünde
yazıp Fâtih Sultan Mehmed’e takdim ettiği
bir kıt’a karşılığında çok ihsanlara nâil oldu.
İkinci Bâyezîd devrinde arasıra da olsa sultanın ihsanlarına
kavuştu. Vefât târihi belli değildir.
Dursun Beyin bilinen eseri Târîh-i Ebü’l-
Feth’tir. 1490-1495 seneleri arasında Sultan Fâtih’in
gazâlarım ve fetihlerini anlatan bir eserdir.
Eser önsöz, giriş ve asıl metin olmak üzere üç ana
bölümden meydana gelir. Eserin dili aynı asırda yazılan
Tevârîh-i Âl-i Osman türündeki eserlerin dilinden
çok farklıdır. Arapça ve Farsça tamlamalar
oldukça fazladır. Bilinen altı yazma nüshası İstanbul’daki
çeşitli kütüphanelerde yer alır. Eser ilk
defa 1912’de Mehmed Ârif tarafından yayımlanmıştır.