EBU ZER el-GIFARî

EBU ZER el-GIFARî (Ebu Zer Cundub
bin Cunadet el-Gıfarî), züht ve takvası ile
ünlü, Peygamberce övülen dört İslâm büyüğünden
biri (?-Rebze 653). Ali’nin aracılığı
ile müslüman oldu. Müslümanlığı kabul edenler
arasında beşinci kişi olduğu kabul
edilir. Müşriklerin düşmanlığına uğradı;
Abbas tarafından kurtarıldı. Bundan sonra
Hz./Peygamber’in yanından ayrılmadı, onun
Umretülkaza’ya gitmesi, üzerine (629)
Medine’de ona naiplik etti. Daha sonra halife
Ömer devrinde kurulan ilk divanın üyesi
oldu. Haşan ve Hüseyin de içlerinde
olmak üzere Bedir gazasına katılan beş yüz
kişiye görev ve ödenek verilmesini sağladı. Osman’ın
halifeliği sırasında Şam’da Suriye valisi
olan Muaviye ile devlet gelirini harçama sı yüzünden bozuştu. Bu ayrılık, Muaviyenin
devlet gelirini, hesabı ahrette sorulacak Mâliîlah
(Allah’ın malı), Ebû Zer el-Gıfarî’nin
ise, hesabı dünyada aranan Malilmüslimin
(Müslümanların malı) saymasından doğmuştu.
Durumunun sarsılmasından korkan Muaviye
onun Şam’dan alınmasını istedi. Ebu
Zer Medine’ye döndü ise de Mervan’m telkiniyle
burada da kalması uygun görülmedi
ve görevleri elinden alınarak gönderildiği
Rebze’de (Rebaze) öldü. Dinî buyruklarında
son derece sert olan Ebu Zer para
biriktirmeyi Müslümanlık için hoş görmez,
mirası kabul etmez, gelirini yoksullara dağıtırdı.
Şiîler Ebu Zer’e davranışından ötürü
Osman’ı tenkit ederler.