EBUBEKİR

EBUBEKİR, asıl adı Abdülkâbe; Sıddlk,
Atik de denir, dört halifenin (hülefay-
ı raşidîn) ilki (571 – Medine 634). Kureyş
kabilesinin Benü Teym boyundandı.
Babası Ebu Kuhâfe Osman, annesi ümmül
Hayr Selmâ’dır. islâmiyeti kabulünden sonra
adı Hz. Peygamberce Abdullah’a, çevrildi.
Hz. Muhammed’in söylediği her şeye
tereddütsüz inanarak bağlı kaldığından Sıddîk
diye anılır. Atîk lakabının menşei ise
çeşitli şekillerde açıklanır. .
Müslüman olmadan, önce ticaretle uğraşan.
Ebubekir, Mekke’nin sevilen ve sayılan
kişilerindendi. Kendisine kan diyeti ve zarar
ziyanın ödenmesi işlerinin görülmesi demek
olan «eşnak» görevi verilmişti. Bir
söylentiye göre Hz. Muhammed ile aralarındaki
dostluk, Müslümanlıktan önceye dayanır.
Erkekler arasında ilk müslüman olan
Ebubekir’dir. Bu yeni dine yürekten bağlanarak,
Hz. Muhammed’in en yakın yardımcısı
oldu. Bütün servetini Müslümanlık
uğruna kullandı. Müslüman olan köleleri
zulümden kurtarmak için fidyelerini vererek
hürriyete kavuşturdu. Hz. Muhammed’e,
müşrik Mekkeliler baskı yapmağa başlayınca
bazı müslümanlar Habeşistan’a göç
ettiler. Ebubekir, Hz. Peygamber’in yanından
ayrılmadı. Baskı ve zulümlerin artması
üzerine Mekke’yi tekrederek Ehabişlerin
memleketine gittiyse de Ehabişlerin başkanı
ibni Duğunna kendisini Mekke’ye geri
getirdi; davranışlarından dolayı Mekkelileri’takdir
ederek onu himayesine aldığını
bildirdi.