EHL-I KİTÂB

EHL-I KİTÂB; kitap verilen, kitap sâhibi mânasına
Yahûdî, Hıristiyanlara ve kendilerinde Ehli
kitâb şüphesi bulunan Mecûsîlere verilen isim. İslâmiyete
inanmadıkları için bunlara “kitaplı kâfir”
de denir. Yâhûdilerin kutsal kitabı Tevrat, Hıristiyanlarınki
İncirdir. Bugün mevcut Tevrat ve
İncil, asıl Tevrat ve İncîl olmayıp, sonradan değiştirilmişlerdir.
Ehl-i kitâb öldükten sonra dirilmeye,
âhiretteki sonsuz hayâta inanmaktadır. Ehli
kitâbm kendileri pis değildir. Pis olan itikatlarıdır.
Kitaplı kâfirlerin, kendi kitaplarına göre vekendi dilleri ile Allahü teâlanm ismini söyleyerek
kestiklerini yemek câizdir. Pişirdikleri yenir. Müslüman
erkek ehï-i kitâb kadın ile evlenebilir. Fakat
tenzîhen mekruhtur. Müslüman kadının ehl-i kitâb
erkekle evlenmesi ise, câiz değildir.
İslâm dîninde ehl-i kitâb; ehl-i harb ve ehl-i
ahd olmak üzere ikiye ayrılır. Ehl-i harb Müslümanlarla
savaş hâlinde olanlar, ehl-i ahd ise Müslümanlarla
sulh yapmış olanlardır. Ehl-i ahd da
“zımmîler” ve “müste’minler” diye iki kısma ayrılır.
“Zımmîler” İslâm memleketlerinin vatandaşıdırlar.
“Müste’minler” ise, İslâm memleketine izin ile giren,
pasaportlu olanlardır.
Zımmîler, İslâm ülkesinde kendi dinlerinin
îcâblarını, ibâdetlerini yapmakta serbest olup, huzur
içerisinde yaşarlardı. Can ve mal güvenliklerinin
temin edilmesine râhat ve huzur içinde yaşamalarına
karşılık “cizye” adında bir vergi verirlerdi.
Müslümanların iyi muâmelesi karşısında
ehl-i kitâbdan Müslüman olanlar pekçok olmuştur.