ELFÎYE

ELFÎYE i. (ar; e lf ten elfiyye). Ed. Esk.
Bin beyitlik manzume. (Manzum risalelerde
bin sayısı Arapların çok tuttuğu bir ölçü
olmuş, bu boyutta pek çok eser yazılmıştır.
Önemlileri, ibn Malik ve Mutî’nin gramere
ait elfîyeleridir. Irakî’nin elfîyesi hadis usulüne
aittir. Kâtip Çelebi’nin Kesf-üz-Zünun
eserinde bu eserlere pek çok örnek sayılır