ÉLUARD (Eugène grİndel, Paul

ÉLUARD (Eugène grİndel, Paul — denir),
fransız şairi (Saint-Denis, Seine 1895- Charenton-
le-Pont 1952). 1911-1913 Yılları arasında
Davos sanatoryumunda yatan ve bu
nedenle öğrenimi yarıda kalan Éluard hastalığı
süresince birçok yeniçağ şairinin eserlerini
okudu. Birinci Dünya savaşına önce
hasta bakıcı, sonra piyade eri olarak katılan
Éluard ilk şiirlerini: Le Devoir et Vinquiétute
(ödev ve Kaygı) [1917] adiyle
yayımladı. Bu şiirlerinde barışa olan inancını
dile getirdi; öncü şairler arasına girdi,
Dada’cılarla birleşti, sonra, da gerçek-,
üstücülük akımını ortaya atan öncülerin
arasında yer aldı. Okyanusya, Malezya ve
Hindistan’da bir süre dolaştıktan sonra arka
arkaya yayımladığı şiir kitaplarıyle gerçeküstücülerin
en ince şairi sıfatını kazandı.
Mourir de ne pas Mourir (ölmemekten
ölmek) [1924], Capitale de la Douleur
(Acının Başkenti), Les Dessous d’une
Vie ou la Pyramide Humaine . (Hayatın
Gizli Tarafları yahut insanlı^ Piramidi)
[1926], Défense de Savoir (öğrenme Yasağı)
[1928], L’Amour, la Poésie (Aşk, Şiir)
[1929], André Breton ve René Char ile birlikte
yazdığı Ralentir Travaux (İşleri Yavaşlatmak)
[1930], La Vie. Immédiate (Aracısız
Hayat) [1932], La Rose Publique (Herkesin
Sevgilisi) [1934], Nuits Partagées
(Bölüşülen Geceler) [1935], Les Yeux Fertiles
(Cömert Gözler) [1936], L’Evidence
Poétique et les Mains Libres (Şiir Gerçeği
ve Serbest Eller) [1937], Cours Naturel (Tabiî
Akış) [1938], Donner à voir (1939). Bu
devrede gerçeküstücü akımdan ayrılmayan
Éluard’m en sevdiği konular aşk, isyan ve
hayal oldu. 1938’de bu akımdan ayrıldı,
ispanya iç savaşından sonra savaş şiirleri
yazmağa başladı ve daima insanların acısına
ortak oldu. Alman işgali sırasında da
yazdığı Poésie et Vérité (Şiir ve Gerçek)
[1942], Dignes de Vivre (Yaşamaya Lâyık
Olanlar) ve Au Rendez-vous Allemand (Almanlarla
Buluşma) [1944] adlı şiir kitaplarıyle
direniş şairleri arasında yer aldı. Kurtuluştan
sonra birçok eser daha yayımladı:
Poésie Ininterrompue (Bitmiyen Şiir) [1946],
Poésie Politiques (Siyasî Şiirler) [1948], Une
Leçon Morale (Bir Ahlâk Dersi) [1949], Komünist
şair olarak Éluard Orta Avrupa’da
birçok gezi yaptı. 1951’de Première Anthologie
Vivante de la Poésie du Passé (Eski
Şiirin Yaşayan ilk Antolojisi) adlı eserini
yayımladı, ölümünden önce Phénix, ölümünden
sonra ise les Sentiers et les Routes
de la Poésie (Şiirin Yolları ve Patikaları)
[1954], Lettres de Jeunesse avec Poèmes
inédits (Yayımlanmamış Şiirlerle Gençlik
Mektupları) [1962], Derniers Poèmes d’-
Amour (Son Aşk Şiirleri) [1936], le Poète
et son Ombre (Şair ve Gölgesi) [1964] adlı
şiir kitapları çıktı. Éiuard’in eseri yirminci
yüzyılın en zengin eserlerinden, biridir. Akıcı
ve şiir dolu etkili bir dili vardır, özellikle
insan sevgisini dile getirirken şiirini
örgütleyen lirizmi insanı gittikçe saran bir içtenlik
kazanır. Bu özelliğiyle L’Évidence
Poétique (Şiir Gerçeği) adlı eserindeki «Şair
ilham almaktan çok ilham veren insandır
» sözünü doğrular,