EZİLEN BENLİK
benlik
Namaz, benliği en fazla kıran ve insana kul olduğunu en güzel ders veren kudsî bir ibadet…
Önce kıbleye dönülür, nefsin değil Hakk ın dilediği yöne teveccüh edilir. Tekbir ile başlanır, “en büyük ve mutlak büyük ancak Allah’dır” denilir, nefse haddi bildirilir. Huzurda el bağlanır, itaatin ancak Ona olması gerektiği nefse ders verilir, benlik yerini taate bırakır. Allah’ın Süb-han olduğu beyan edilir, O’nun noksan sıfatlardan münezzeh ve kemâl sıfatlarla muttasıf olduğu zikredilir; nefse naks ve kusuru hatırlatılır. Hamd ile sürdürülür, medih ve senanın ancak Allah’a ait olduğu ilân edilir, nefis perişan olur.
Yine tekbir v*e rükû… Benliğin beli bükülür… Yine tekbir ve secde… Benlik yere sürtülür… Benlik ezildikçe kulluk inkişaf eder. Ve insan enaniyetten uzaklaştığı nisbette Hakk’a yakın olur.
HİKMETİ KA VRAMAK
İnsanların elleri, ayakları, sesleri, hatta yürüyüş biçimleri birbirinden farklı… Kafeslerdeki bu farklılıklar, can kuşlarının da farklı olduğunu haber veriyor bize… Huyları, karakterleri, zekâ dereceleri, hafıza güçleri, bilgileri, zevkleri, sevgileri, korkuları birbirine denk iki insan bulmamız mümkün değil!… Her ruh, bütün hissiyatıyla, her kalb bütün hatirâtıyla, her dimağ bütün düşünceleriyle ve her hafıza bütün sermayesiyle Allah’ın murakabesi altında… Biz, bedenlerin arkasındaki bu kesretli ve girift hallerin, hâdiselerin gafili olduğumuz gibi, şu kâinat perdesi arkasındaki gayb âleminin de câhiliyiz. Sönük fikrimizle, kısa nazarımızla İlâhî hikmetleri hakkıyla anlayamaz, kavrayanlayız.
BİR BAŞKA GAYE
Cemiyet hayatı güzel şey… İnsan nevine bir İlâhî armağan… Ama her insan şunu da hatırından çıkarmamalı: Ben bu dünyaya şu hem cinslerimle tanışmak, onlarla medenî münasebetlerde bulunmak ve onları kendimden razı etmek için gelmedim… Bütün bunları yapacağım, lâkin sadece bunun için yaratılmış olmadığımı da unutmayacağım…
O rızalarını celbe çalıştığım insanlar da, benim gibi dünya misafiri Ahiret yolcusu… Hepimiz bir başka gaye ve bir ayrı âlem içiniz…