Geliyorsa Bahar 
Gönderildiği içindir!..
Gelinler gibi süsleniyorsa ağaçlar bembeyaz çiçeklerle… Ve yeşeriyorsa çimenler…
Kuşlar, en güzel şarkıları şakıyorsa dallarda… Rengârenk desenlerin süslediği minik kanatlarıyla uçuşuyorsa kelebekler…
Ve çiçekler, etrafa tebessümler saçıyorsa…
Gözlerini henüz açmış bir kuzucuk neşeyle dolaşıyorsa bahçede…
ihtiyar bir kaplumbağa, ağır adımlarla çıkarıyorsa yolun keyfini…
Gümüş rengi nehirler akıyorsa… Ceylânlar oynaşıyorsa kenarlarında…
Arılar, heyecanla başlamışsa bal gibi tatlı işlerine…
İpekçe tüylü bir kedicik, kıştan kalmış kar birikintisine bakıyorsa ürkek ve şaşmış…
Dinç taylar koşuyorsa uçsuz bucaksız ovalarda…
Sevimli civcivler, sabah kahvaltıları-
nı atıştırıyorsa annelerinin peşinde…
Bulutlar, yağmur yerine sevgi damlatıyorsa…
Güneş, bir aydınlık gülümsemeyle doğuyorsa…
Ve neşeyle kalkıyorsa çocuklar yataklarından…
Buram buram yeşilin kokusu sarmışsa etrafı…
Ve insanlar mutluysa…
Seviniyorlarsa baharın gelişine… Sevindikleri için değil, sevildikleri içindir… Çünkü, bahar gelmiyor; gönderiliyor!..
Fidanları büyüten, kırları yeşerten gönderiyor baharı…
Kelebek desenleri çizicisi, kuş ötüşleri* bestecisi, yağmurlar yağdıran, nehirler coşturan, güneşi doğduran; insanların yaratıcısı ve yaşatıcısı gönderiyor baharı…
Baharı, çiçekleri açtıran açtırıyor!…
Onun için bir bahar, bir çiçek kadar kolaydır… Ve bir çiçek, bir bahar kadar kıymetli!..