Gönlüm büyüledi bu İlahi beyazlık

Bir kış gecesi sokağa bakınca pencereden, Gelin olmuş zannettim, kâinatı ben. Gönlüm büyüledi bu İlâhi beyazlık, Issız geceye râğmen her taraftı aydınlık.
Boşlukta ne güzel uçuşuyordu karlar, Gittikçe artıyordu içimdeki mesar. Mes’uttum; bir an bile hissetmedim yanlızlık, Kalbimdeki elemler dağılmıştı artık. Huzura kavuşmuştum belki de ilk defa, Bu neşideyi dinlemek istiyordu bana. Büyülemişti beni, eseriyle tabiat*
Gördüğü manzarayla rûhum bulmuştu hayat.