İç siyaset: 1815-1846. 1

1812 Savaşı’nın bitiminde Kongre, 1816’da İkinci ABD Bankası’nın kurulmasını onayladı. İlk koruyucu gümrük vergisini koyup, iç kesimleri yerleşmeye açmak için iç gelişmeleri (yollar ve köprü­ ler) destekledi. Başkan James Monroe’nun “İyi Duygular Dönemi” diye anılan dönemini (1817-1825), John Quincy Adams dönemi (1825-1829) izledi. ABD (TARİH) 381 1819’da Yüce Mahkeme’nin başına başyargıç John Marshall getirildi. Federal yönetimin işlerine eyaletlerin karlamayacağını ve uluslararası ticaretin yalnızca federal hükümetin yetkisinde olduğunu açıkladı. 1820’de Missouri uzlaşmasında, Kongre köleliği 36()30″nın üstünde yasa dışı ilan etti. İspanyol yönetimine karşı Latin Amerika devrimine tanık olan ABD hü­ kümeti, 1823’te Monroe Doktrini’ni yayınlayarak üstünlüğünü kanıtladı: Doktrin diplomatik, ama açık bir dille ABD’nin bundan sonra kendi yarıküresinde Avrupa’nın girişeceği herhangi bir istila ve sömürü hareketine karşı savaşacağını belirtiyordu. Andrew Jackson’ın başkanlığı döneminde (1829- 1837), ülkede yine keskin bir kutuplaşma oldu. İskoç- İrlanda kökenli Jackson, İngilizlerden nefret ettiği gibi, kendisi de onu “şiddet yanlısı ve barbar” bulan New Englandlılar tarafından hiç sevilmiyordu. 1832’de Güney Carolina sınırları içinde 1828 gümrük tarifelerini değersiz ve geçersiz ilan etmeye giriştiğinde, Güney’de de düşmanlar edindi. Jackson, Geçersizlik Bildirisi’nde (1832) Anayasa gereğince federal hükümetin en büyük olduğunu vurgulayarak, Güney Carolinalılar’ı geri çekilmeye zorladı. Yine 1832’de, İkinci ABD Bankası’nın çalışmalarını, zenginlere hizmet ederken, çiftçilerle çalışanları sö­ mürdüğü gerekçesiyle veto etti. Eski federalist koalisyon ona karşı çıkmak için Amerika Whig Partisi biçiminde yeniden oluştu. Jackson’ın ardındaysa, Jefferson’ın eski Demokrat-Cumhuriyetçi koalisyonunu içeren Demokrat Parti oluştu. Bu iki partinin rekabeti her eyalette görülmeye başladı. 1840’larda modern kitle partileri her ocakta ve bucakta örgütlendiler. Henry Clay ve Daniel Webster tarafından yönetilen Whigler, koruyucu gümrük tarifeleri, ulusal bir banka ve ekonomiyi canlandırmak için iç gelişmeler istiyorlardı. Ayrıca, alkollü içkilerin yasaklanması ve göçmenlerin devlet okullarında “Amerikalılaştırılması” için de çağrıda bulundular. Ortabatı’ya göçmüş çok sayıda Güneyli de Whigler’i tüm güçleriyle desteklediler. Demokratlar, yolsuzluğun ve sömürünün kaynakları olarak gördükleri bankaları kınamayı sürdürdüler. Dış­ lanmış azınlık grupları -İrlandalı katolikler ve AlmanlarGüney’deki yöntemlerin kendilerine benimsetilmesinden kaçınmak için tüm güçleriyle Demokratlara oy verdiler. Martin Van Buren’in başkanlığı döneminde (1837-1841), Demokratlar bağımsız maliye sistemi ile bankacılığı, yönetimden tam anlamıyla ayırmayı başardılar. William Henry Harrison (1841) ile John Tyler’ın (1841-1845) başkanlıklarında kısa bir Whig yönetimi dönemini, Demokrat James K. Polk’un (1845-1849) başkanlığı izledi. Başkan Polk, Walker Gümrük Tarifesi’yle (1846) ABD’yi serbest ticaret temeline yaklaştırdı.