Ismâil bin Abdullah

Büyük hadîs ve fikıh âlimlerinden, ismi, tsmâil bin Abdullah bin Mes’ûd el-Abdf el-Isfehânî olup, künyesi, Ebû Bişr, lakâbı ise Semmûye’dir. Isfehanh olup, doğum târihi bilinmemektedir. 267 (m. 880) de İsfahan’da vefât etti. Ismâil bin Abdullah; Hasen bin Hafs, Bekr bin Bekâr, Ebû Naîm, Ebâ Müshir. el-Gısânî, Sa’îd bin Ebî Meryem, Ali bin Iyâş ve önlann zamamndaki pek çok âlimden hadîs-i şerîf dinlemiştir. Muhammed bin Ahmed bin Yezîd, Ebû Bekir bin Ebî Dâvûd, Abdullah bin Ca’fer bin Ahmed bin Fâris ve pek çok âlim de ondan hadîs öğrenip rivâyet etmişlerdir. Hadîs-i şerîf öğrenmek için çok uzun yerlere dahi gitmekten hiç çekinmez, nerde hadîs-i şerîf bilen bir kimse olduğunu öğrense oraya gider, onu bulur ve hadîsini dinlerdi. Bunun için pek çok yolculuklar yaptı. Hattâ ömrünün büyük kısmı, hadîs-i şerîf öğrenmek için yollarda geçti denilse doğru- dur. Hadîste, hâfizlık derecesine ulaşmıştı. Ya’nî yüzbin hadîs-i şerifi sened ve râvile- riyle ezbere bilir ve okurdu. Ebû Şeyh: “Semmûye, hâliz ve sağlam bir râvi olup, hadîs müzâkere ederdi” demiş, Ebû Nuaym el-Hâfiz ise, “O hadîs hâfizlanndan ve fikh âlimlerindendi” buyurmuştur. Ibn-i Ebî Hâtim ise onun güvenilir ve doğru bir zât olduğunu beyân etmiştir. el-Fevâid adlı sekiz cildlik bir hadîs kitabı yazmıştır. Ismâil bin Abdullah, Sa’îd bin Ebî Meryem, Yahyâ bin Eyyûb, Ibn-i Aclân, Iyâd, Abdullah bin Amr’dan rivâyetinde, Peygamberimiz (s.a.v.) “Her asırda ümmetim içinde sâbihân (kıymetli âlimler, velîler) vardır99 buyurdu.