ISOKRATES

atinalı hatip (M.Ö. 436- 338). Savaşta servetini kaybetmiş zengin bir iş adamı olan Theodoros’un oğlu.^Sokrates’in, Prodikos’un ve Gorgias’ın öğrencisi. Çekingen ve zayıf bünyeli idi, önceleri logograf (başkalarının mahkeme savunmalarını yazan) olarak çalıştı (402-390). Bir belâgat okulu açtıktan sonra da yarım yüzyıl boyunca en aranan öğretici oldu. Sonradan siyasete atıldı ve bütün Greklerin Perslere karşı birleşmelerini savundu. Greklerin birbirine rakip siteler halinde bölünmelerini tenkit ediyor ve sakıncalarını gösteriyordu. Isokrates, demagojinin, zorbalığın ve Atina’daki emperyalist eğilimin karşısında idi. Felsefî görüş olarak insanın hiç bir mutlak kanıya erişemeyeceğine inanıyordu. Belâgat sanatında, öncelikle cümle ahengine önem verirdi, isokrates’ten altı mektup ile yirmi bir hitabet eseri kalmıştır, bunlar savunmalar, hitabet alıştırmaları (Busiris, Helene’nin övgüsü, Antidosis, Plataikos) ve özellikle siyasî konuşmalardır: Grekleri birleşmeğe davet ettiği ve Perslere karşı savaşta Atina’nın savaşın yönetimini ele almasını savunduğu Panegyrikos (Atina’nın övgüsü) [380]; Eııagoras (370’e doğr.); Atina Yüksek mahkemesi ve emperyalizm üstüne Areopagitika (355); Peri Eirenes (Sulh Üstüne) [355]; Philippos’u Perslere karşı yunan kuvvetlerinin başına geçmeğe çağırdığı Philippos’a ve Panatlıenaikos (Atina Birliği Üstüne) [342-339].