İSTİRAHAT

i. (ar. rahat’i an istirahat). Dinlenme, rahat etme, huzur ve sükûn bulma: Bilseniz, ne kadar istirahata muhtacım (H. Z. Uşaklıgil). — Onun saadetine, isti- rahatine hakikî hareminden fazla çalışmıştım (A. H. Müftüoğlu). || İstirahat etmek, dinlenmek, rahatlamak: Birkaç gün hâriciyede istirahat edecekmiş (A. H. Tanpınar). || Esk. İstirahat-bahş, dinlendirici. — Mim. İstirahat odası, eskiden saraylarda padişahın, nezaret binalarında nazırların dinlenmeleri için hazırlanan odaya verilen ad. + istirahat çoğl. i. Esk. Dinlehmeler, rahat etmeler,