Klâsik Türk Edebiyatı şiir ve nesir sahasında dinî ve
İçtimaî şu kaynak eserlerden faydalanmıştır.
Kur’ân-ı Kerîm: İslâmiyetin ana kaynağı K ur’ân-ı
Kerîm âyetlerinde yer alan bilhassa îm ân, ibadet esaslan;
beşerî-ahlâkî hüküm ler; önceki peygamber ve ümmetleriyle
ilgili kıssalar, Klâsik T ürk Edebiyatında çeşitli edebî
şekil ve türler de kullanılmıştır. Bu sahada yazılmış baş
lıca edebî şekil ve türler şunlardır:
Terceme (m anzum , m ensur, kısmî, tam); tefsir
(bsm î, tam Ebussuud); kıraaat, tecvit (Karabaş); lügat;
(İbni Kem âl’in A rapça Farsça Kamusu); Esm âü’lH
üsnâ (K anunî devri, İsmail Saruhânî); sebeb-i nüzül
(sûrelerin iniş sebebi); ilm-i kelâm (Tevhidler Hayâli);
havvâs-ı K ur’ân (sûrelerin niçin, nerede okunacağı);
fıkıh (D ürer ve G urer); akâid (Birgivî Vasiyetnamesi)
gibi.
Hadîs-i Nebevî: İslâmi edebiyatın ikinci temel kaynağı
hadîslerdir. H z. Peygam ber’in Hadîs-i Kavlî ve
Hadîs-i F i’lî olarak toplanan hadîslerin tam am ına Sünnet
de denir. Belli bir m evzuda toplanm ış, tercüme edilmiş
müstakil hadîsler de vardır: “Kırk Hadis” (Hadîs-i
Erbâin), Yüz Hadîs, Binbir Hadîs Tercümeleri gibi.
Kısas-ı Enbiyâ: H z. Peygam ber başta olm ak üzere
K ur’ân-ı K erîm ’de zikredilen bütün peygamberlerin kıssalan
Klâsik Türk Edebiyatı (Divân Edebiyatı)nda yer
almıştır. H z. Peygamberin veya diğer bütün peygamberlerin
hayatından bahseden kıssalar Siyer (sîret) adıyla
daha çok nesir olarak m üstakilen yazılmıştır. A ynca
Hilye veya Şemâil-i Şerif (H z. Peygamberin fizyonomisi;
Hilye-i H akâni gibi); M i’raciye; Hicriye veya Hicretnâm
e (Nahifî’nin 700 beyitlik); M u’cizât-ı Nebî gibi müs
takil türleri de zikredebiliriz. Menâkıb-ı Evliyâ, velîlerin
hayatından, kerâmet ve nasihatlanndan bahseden menkibelerdir.
Bir velîye ait olanlan M enâkıbnâm e, birçok
velînin hayatından bahsedenleri ise Tezkiretü’l-Evliyâ
ismini alır. (Lam ii’nin tezkiret-ü evliyâ tercümesi). Menkibelerinden
çok sık bahsedilen velîler arasında İbrahim
Edhem, Hallac-ı M ansûr, Bayezid-i Bistâmî, Cüneyd-i
Bağdâdî hatırlanabilir.