NÜBÜVVET i. (ar. nebe>, haber’den nfl-büvvet). Esk. Peygamberlik, peygamber olma: Ebu Talib’in Resulİ Ekrem ile iftihar eylediği ve onun nübüvvetini kalben tasdik ettiği bazı efârmdan anlaşılır (Cevdet Paşa). || Nübüvvet-penah, peygamber.
NÜBÜVVET
20
Oca