ODUN

ODUN i. (esk. türk, ot, ateş’ten ot-u-n > od-u-n > odun). Yakılmak üzere kesilerek parçalara ayrılmış ağaç: öyle yaptı Yunus; kaybedecek vakti yoktu, odunları yığdı, bir ilmek attı, vurdu sırtına (N. Araz). Birem birem toplayayım odunu / Bilem dedim bilemedim adını (Karacaoğlan). || Teşm. yol. Dayak, sopa: Yaramaza odun gerek (Şem-seddin Sami). Rahat durmazsan odunu yersin. JJ Mec. Kaba, görgüsüz, anlayışsız kimse: Onun sözüne bakmayınız, odunun biridir.
— ÇEŞ. DEY. Odun ağa, «kaim kafalı» anlamında hakaret sözü. || Odun gibi, anlayışsız, kaim kafalı, görgüsüz, kaba. || Meşe odunu, «kaim kafalı, anlayışsız, kaba» anlamında hakaret sözü olarak kullanılır.
— Bot. Bitkilerde besisuyunu ileten damarları birleştiren özekdokudan oluşan madde. (Büyük bitkilerde kök, gövde ve dal gibi kısımlar bu maddedendir.) || Odun-soymuk demeti, ortak bir kılıf içinde bulunan odun ve soymuk damar demeti. (Çiçeksiz damarlı bitkilerde iletim ödevi görür.) || ilkbahar odunu, yıllık büyüme halkasının iç kısmı. || Sonbahar odunu, ağaç gövdelerinde bulunan yıllık büyüme halkasının dış kısmı. Bk. ANSiKL.
— Boya. Odun yağı. Bk. ÇİN YAöI.
— Kim. Bk. ANSİKL.
— Ormanc. Odun kesmek, ağacı bir âletle dip kısmından kesip bulunduğu yerden ayırmak. || Odun kırmak, odunu ocağa veya sobaya girebilecek biçimde boyca ufak parçalara ayırmak. || Odun yarmak, kesilmiş odunlardan kalın olanlarını boylamasına parçalamak. || Kömürlük odun, ormanda kömür yapmak için hazırlanan 2-8 sm çapmda 60-70 sm boyunda odun parçaları. || Yakacak odun, yakılmak üzere kullanılan odun.
— Paleobot. Fosil odunlar, dünyanın tor-
Fırat nehrinde odun nakliyatı
işlenmeye hazır odunlar
odun deposu (Tarma 1897-Lima 1974). Ordu desteğiyle iktidara gelerek bir askerî cuntanın başına geçti (1948) ve cumhurbaşkânı seçildi
(1950). İktisadî programı sağcıların ve kanun dışı APRA’nın (Alianza Popular Revolucionaria Americana) muhalefetiyle karşılanınca 1956 seçimlerine adaylığını koymadı. (M)