Öfkeli Kuşak

Öfkeli Kuşak, İngilizce a n g r y y o u n g m e n .
1950’lerde farklı bir aydın tipi olarak ortaya
çıkan İngiliz edebiyatçılar kuşağı. Çoğunlukla
işçi sınıfı ve alt tabakalardan gelen
Öfkeli Kuşak üyelerinin bazıları devlet
bursuyla üniversite öğrenimi görmüştü. Çok
azı da Oxford Üniversitesi mezunuydu.
Ama hepsini birleştiren ortak özellik soylu
ailelerin geleneksel yaşam düzenini, İngiltere
Kilisesi’ni, seçkinci Oxford ve Cambridge
üniversitelerini olduğu kadar savaş sonrası
refah devletinin sıkıcı yöntemlerini de
açıkça ve aşağılayıcı bir üslupla eleştirmekti.
İlk örnekleri John Wain’in Hurry on
Down (1953; Acele Aşağı) ve Kingsley
Amis’in Lucky Jim (1954; Talihli Jim) adlı
romanlarında görülen Öfkeli Kuşak’a özgü
yaklaşım John Osborne’un oyunu Look
Back in Anger da (1956; Öfke, 1967, 1972)
en belirgin biçimini aldı. Kraliyet Saray
Tiyatrosu basın sözcüsü yirmi altı yaşındaki
Osborne’u “öfkeli genç adam” olarak adlandırdı.
Osborne’un The Entertainer (1957;
Eğlendirici) adlı ikinci oyununda Sir Laurence
Olivier’in rol alması üzerine, Öfkeli
Kuşak dönemin edebiyatında önde gelen
bir güç olarak görülmeye başladı. 1960’ların
başından sonra etkinliğini yitiren kuşağın
öbür yazarları arasında romancı John Braine
ve Alan Sillitoe (Saturday Night and
Sunday Morning [1958; Cumartesi Gecesi
ve Pazar Sabahı]) ile oyun yazarı Bernard
Kops (The Hamlet of Stepney Green [1956;
Stepney Green’in Hamleti]) ve Arnold
Wesker (Chicken Soup with Barley [1958;
Arpalı Tavuk Çorbası]) sayılabilir.