Ömer Halveti

Ömer Halveti, tam adı e b u a b d u l l a h
SİRACEDDİN ÖMER BİN EKMELEDDİN EL-LAHCİ e l -h a l v e t İ (d. Lahcan – ö . 1397, Her at),
Halvetiye(*) tarikatının kurucusu mutasavvıf.
Halveti olarak anılmasının nedeni bir
çınar ağacının kovuğunda halvet etmesi,
art aıda kırk kez çile (erbain) çıkarması ve
sürekli yalnız başına zikretmesidir.
Öğrenimini Lahcan’da tamamladıktan
sonra Harzem’e gitti ve amcası Şeyh Ahi
Kerimeddin Muhammed bin Nur el-Halveti’ye
bağlanarak tasavvufi yaşama girdi.
Tasavvuf eğitimini tamamlayarak amcasından
hilafet aldı; onun ölümünden (1317)
sonra yerine geçti. Bir süre Hoy’aa ve
Mısır’da kaldı, oradan Hicaz’a giderek hac
görevini yerine getirdi. Daha sonra Celayirli
I. Üveys’in (hd 1356-74) çağnsı üzerine
Herat’a gitti ve orada öldü.
Halvetiye tarikatı, Ömer Halveti’den sonra
ikinci kurucu sayılan Seyyid Yahya
Şirvani ve onun halifelerinden Ruşeni Dede
Ömer tarafından geliştirilerek yayılmıştır.