ÖTÜCÜ sıf. (ölmek’ten Öt-ÜCÜ).

ÖTÜCÜ sıf. (ölmek’ten Öt-ÜCÜ). GÜVel öten ötüşü güzel olan: Halayı da deli gönül halayı / ötücü kuş yüksek tular yuvayı (Halk türküsü). [M]
ÖTtT l. (fr. oetlte). Miner. İçinde hareketli çekirdekler bulunan içi boş yumrular halindeki limonit çeşidi. (L)
ÖTLEĞEN i. (ölmek’ten). Kızıla çalan sarı veya boz renkli küçük ötücü kuş. (İlmî ad. sylvla. ötleğengillerin ömek tipi.)
— ANSİKL. ötleğenler beyaz «va siyah benekli, ince yapılı, tiz ve hoş ötüşlü kuşlardır; özellikle Akdeniz bölgesinde, çalı-lıfc Yerlerde yaşar. Başlıca cinsleri, kara-baslı ötleğen (Îylvıo atricapilla), külrengı ffieMS “ V çi. örleğeni (S.cur-
ruca), çalı bülbülü V hortmsM, ötleğeni (S. borin), çizgili. rıa)*maskeli ötleğen (i. rupelli) v.b. (L) ÖTLEĞİ i. (öimek’ten). Zool. Halk dili.
Bir cins kartal. (M)
ÖTLEK sıf. Bk. ÖDLEK.
\ &
ötleğen
r \ ■ ‘si’ –
okunurdu. Böyle« BcndUtl^^’siı^ veya füViüdUr°k Buoîa?’kk^ı*biyatl?tla ÖTgUler lki bırkufunıunö’UimesIm amaç edinen «ata iTyen VİMÜ^ . konulann’
^ SÄ dS*0“: »-un en iyiV ¡fe S t
SMST» M ÄÄsafe”ff S
__ ansikl ph /i •• \r ren şiirlerdir.
İMİ özellikleri elan’b“,’ tdcbiT^tm “b«’ ÎÎnJi eT”rt* « T’“ daha Solc ko»raa «*’
langıçta lirik unsurlara dayanan (Pİndf „ öv!“nU“ mübalağa ve iğrak de-
î?’ un **” Rd’lan) Övgü ,ürü. Hozof- ™ “aP *de-
&««»»
»TtiMiıt «, , î? „ jf“ blr söz cambazlığı haline «eldi krJf k i * .?Y Î an> devlet büyük-
İfif fÎ!;« i’ Ölüm- öv*U.‘“rü Kitgide o derece yaygınlaştı ki’ e™«uin j yi Coşkun bir dille iş-
™{t- Xenl Ağızdan çıkarken ses tel- f” cıddî eserlerde (Eflatun y Övgüler vardır. Bk. yerme. <lm)
verSL’M.””,^,^/’.* v b- Ünsüzlere To Şj™P<»ionJ aşkm üvülmcsİ TeİM ÖVMEK veya öftMEK geçi. i. <esk türk
_____ .1^’ EstMLÎ (M) lıanus un De Bapttemo [Vaftiz Üstüne] adlı £i?mi*’ten)- Bir şeyin veya bir kimsenin ivi
——- de Ö¥ülmesi) biJe niteliklerini belirterek diğerini ^ceZe?’
* TÎTRB8*ML1 <*> i’r„U„SHUn °r BaP»™° [Vaftiz üstüne] adlı ^“,i£te,n>; Bir Win «ya bî, ¿¿Yenin iyî