Öykünüzü Size Değer Veren Biriyle Paylaşın. İnsanlardan Yardım İsteyin

NBA ‘Şeref Listesi’ne yeni seçilen ve New York Knicks
takımını iki defa şampiyonluğa taşıyan koç Red Holzman, gerektiği anda, en eski ve en yakın dostlarından birinin
yardımını istemekten kaçınmamıştı:
St. Louis Hawks takımının koçuyketı, sezonun
yaklaşık üçte birlik kısmı tamamlandığı sırada, takımın sahibi koçluk görevinde bir değişiklik yapmaya, diğer bir deyişle, koçtan kurtulmaya karar verdi. Her
halde haklıydı, çünkü takımın gidişi iyi değildi, ama
ben ilk defa işimi kaybediyordum. Berbat bir durum
daydım. Bu, basketbolün sonu, diye düşündüm; artık
basketbol yok…Böylece, ne yapacağımı tam bilmeden New York’a döndüm ve daha yeni Kniks’in baş koçu yapılmış olan
arkadaşım Fuzzy Lavaineî buldum. Fuzzy’den, bana
yardımcı olmasını istedim. O da beni, eski görevine
aidi; Knicks için gözlemci oldum. St. Louis’den zama
nında ayrılmış olmasaydım, başka birini işe alacaktı. Ama beti New York’taydım ve bunun geçici bir iş olacağını düşünerek işe başladım. Bir daha koçluk yapabileceğimi ya da yapmak istediğimi pek bilemiyordum.
Bir süre gözlemcilik yaptıktan sonra, gözlemci
koçluğa getirildim ve ardından koç oldum. Sonra
genel müdürlüğe yükseldim. Tam on dört yıldır Kniks’le birlikteyim. İyi bir takımımız var. İki kez
şampiyon olduk ve ben ‘Şeref Listesi’ne seçildim. Bu, herkesin sahip olduğu bir hayal.
Kniks’e belli bir süre koçluk yapmaya ve birinci sınıf ortamda birçok harika insanla birlikte olmaya
giden fırsatı bana Fuzzy vermişti. Bu, benim için büyük bir atılım, büyük bir kariyer ve aynı zaman
da çok eğlenceli bir şeydi. Özellikle Kniks’in evi, New
York, artık benim de evim olduğundan beri…
Yetenekli işadamı, ünlü Amos bisküvilerinin yaratıcısı
ve yazar Wally Amos’a göre, kötü bir durumun çözümü
bazen sadece bir telefon uzaklığında olabilir:
Yaşamımın en karanlık dönemlerinden birini, ka
rım Shirley’le birlikte, oğlumuz doğup Califomiay’ a ta
şındıktan sonra yaşadım. William Morris Ajansı’ındakigörevimi bırakmış Los Angeles’ta kayıt, yöneticilik ve basım şirketlerinden oluşan büyük bir eğlence tesisi
kuracaktım. Bu en büyük hayalimdi. Zaman ala
cağını bilsem bile gerçekleşme yolundaydı. Bu giri
şimde, ortaklarımdan biri, bir Güney Afrikalı vokalist olan Hugh Masekelay’ dı.
Kendisi o zamanlar benim müşterimdi ve büyük
bir yıldız olmak üzereydi. Plaklarından biri listelerde yükselirken, onun için bağlantılar kuruyor, elimden
geleni yaparak ona yardımcı olmaya çalışıyordum. A-
ralık ayında, sekiz günlük bir konser turu ayarladım.
Kendisi bu tur karşılığında on bin dolar kazanacaktı.
Şimdiye kadar kazandığı en yüksek meblağdı.
Turun ilk günü, eve dönen Masekela beni arayıp “Wally, konuşmamız gerek. Gelebilir miyim?” dedi.
Harika! Turu gözden geçireceğiz, yeni planlan
tartışacağız diye düşündüm. Ben de gerçekten bunu
yapmak istiyordum. Ama buluşma, birf elaketle sonuç
landı. Masekela, onun kariyerini iyi bir şekilde düzen-
leyemediğimi düşündüğünü ve artık kendisini temsil
etmemi istemediğini söyledi; çok kesin konuşuyordu.
Bu haber, daha kötü bir zamanda gelemezdi. O sabah Shirley’i hastaneye yatırmıştım. Şehir değiştirmek, doğunı ve yaşadığımız tüm değişiklikler onu çok
yıpratmıştı. Hastanede bir eş, üç aylık çocuk ve hiçbir
gelir kaynağı olmadan öylece ortada kalmıştım. Kali
forniya’ya gelme nedenim olan büyük proje de artık
suya düşmüştü.Şüphesiz yaşamımın en karanlık dönemlerinden biriydi, ama uzun sürmesine izin veremezdim.
Bir çözünı bıdamadıkça, bir sorunu asla çözemeye
ceğinize inananlardanım. Bu yüzden çabucak ha
rekete geçtim.
Bundan sadece birkaç hafta önce, başarılı bir menajer olan arkadaşım John Levy’den bir telefon almıştım. John, Cannonball Adderley, Nancy Wilson, Joe Williams ve başka birçok kişiyi temsil etmişti; gelip
kendisiyle çalışmamı istiyordu. O zamanki yanıtım, ‘John, bu teklifin beni gerçekten memnun etti. Sana
katılmamı istemen benim için gurur verici; ama, işle
rim hiç şimdiki kadar iyi olmamıştı. Sanırım bulundu
ğum yerde kalsam daha iyi olacak, ” şeklindeydi.
Bu sefer onu ben aradım; “Hey, John, şu işle ilgili…” Elbette, iş hâlâ oradaydı, beni bekliyordu. Bir süre John’la çalıştım. Olaylar birbirini kovaladı ve yaşam devam etti. Karım iyileşti, oğlunı büyüdü,
evlendi ve yaşam çok güzel…