ÖZENSİZ

ÖZENSİZ sıf. iözen’den özensiz). Yeni. özenilmeden, baştan savma yapılan (iş), özenmeden, hevessizce yapan (kimse).
ÖZENTİ i. (özenmek’ten özen-ti). Yeni. Alışılmış ölçüleri aşan bir davranışla, benzemeğe çalışmak hevesi, taklitçilik: ötesinde, berisinde, eğer varsa, göreceğin özentiler sana beğendirmek, gururunu okşamak içindir (A. H. MUftüoğlu). Bilmem niçin, Malûmat yazılarım daha çok anlamakta beraber, Servet-i Fünun’u daha kibar, özentilerime daha yakın bulurdum (i. R. Alay).
+ özentili sıf. özenerek yapılmış.
— DEY. Özentili bezentill, özenerek, dikkatle yapılmış: öyle özentili bezentili cümleler düzen, bilgilerini göstermek için kitaplarının yarısını başka dilde yazan kimselere hiç güvenim yoktur (S. Ataç).
+ özentlslz sıf. özenilmeksizin yapılan, sade. (M)