ÖZLEMEK geçi. f.

ÖZLEMEK geçi. f. (esk. tUrk. dzeimek’ten). Bir kimseyi veya bir şeyi görmeyi arzulamak, göreceği gelmek, hasret duymak: Ne Davut Ağaya, ne de Metr Ha;im’e karsı dü,manlık duymuyorum. Aksine tklsini de özlemi,tim (R. H. Karay). Bütün bir kıf özlediğim bahardan ancak birkaç hatıra, daha şimdiden belirsizle,iveren birkaç hatıra kalacak (N. Ataç).
+ özleme i. özlemek eylemi f Özlenilmek geçz. f. özlenmek.
4 özlenmek geçz. f. özlemek eylemine konu olmak: Fakat asıl mühim mucizesi onun asırlar boyunca sevilip sayılması özlenip aranmasıdır (N. Araz).
4 özletmek ettrg. f. özlemesine yol açmak: Sık sık gel de kendini bize özletme. (M)
ÖZLEŞME 1. (öî/ifmek’ten özle,-me). Yeni. özleşmek eylemi, arılaşma: Türkçenin özleşmesi. (M)