Ozu Yasuciro

Ozu Yasuciro (d. 15 Aralık 1903, Tokyo –
ö. 12 Aralık 1963, Tokyo), Japon sinema
yönetmeni. Aşağı orta sınıf Japon aile
yaşamını konu alan film türü şomin-geki’nin
yaratıcısıdır. Aile içi ilişkileri odak noktası
alan, karakterleri ayrıntılı biçimde çizen ve
görüntülerinin güzelliğiyle dikkati çeken
yapıtlarıyla en tipik Japon yönetmeni kabul
edilmiş ve büyük saygı görmüştür.
Tokyo’da yetişti. 1923’te Şoçiku Film Şirketi’nde
(Shochiku Co. Ltd.) yardımcı kameraman
oldu. 1920’lerin ortalarında yönetmenliğe
başladı. Daigaku va deta keredo
(1929; Mezun Oldum Ama …) ve Umarete
va mita keredo (1932; Doğdum Ama …)
gibi şomin-geki tarzı sessiz komedileriyle ün
kazandı. Japonların annelik olgusuna bakışlarını
ele alan Toda-ke no kyodai (1941;
Toda Kardeş ve Kız Kardeşleri) gişe başarısı
da kazanan ilk filmi oldu.
1947’de savaş sonrası koşulların işlendiği
bir dizi filminin ilki olan Nagaya şinşi
roku’yu çevirdi. Bu filmlerde olay örgüsü
hemen hiç önemsenmiyor, atmosfer ve
ayrıntılı karakter incelemelerine ağırlık veriliyordu.
Ozu, doğrudan resimsel çekimler
yapıyor, kamerayı oldukça alçak bir düzeye
yerleştiriyor ve kamera hareketlerini neredeyse
hiç kullanmıyordu. Banşun (1949;
İlkbahar Sonu), Bakuşu (1951; Yaz Başı),
O-çazuke no aci (1952), Tokyo monogatari
(1953; Tokyo Öyküsü) ve Soşun (1956;
ilkbahar Başı), bu üslubun başlıca örnekleri
olan ve Ozu’yu dünya çapında önemli bir
yönetmen olarak kabul ettiren filmlerdi.
1960’larm başındaki son filmleri de Ozu’
nun renk kullanımındaki ustalığını gösteriyordu.