PAULING, Linus C

PAULING, Linus C.; Nobel mükâfatı alan
Amerikalı kimyâger. Oregon eyâletinin Portland
şehrinde 1901’de doğdu ve çocukluğundan beri İlmî
problemlerle uğraştı. On bir yaşında böcek
koleksiyonları yapıyor ve entomoloji kitapları
okuyordu. On üç yaşında bir kimyâ kitabı buldu
ve evinin bodrumunda bir laboratuvar kurdu.
Oregon Devlet Kolejine girdiği vakit, bir kimyâ
mühendisi olmaya karar vermişti. 1922 yılında lisans
diplomasını aldı ve Kaliforniya Teknoloji
Enstitüsünde doktorasını verdi. Bu sırada ilgisi
kimyânın temel problemlerine dönmüştü. Avrupa’da
bir yıl doktora sonrası çalışmaları yaptıktan
sonra, Kaliforniya Teknoloji Enstitüsüne öğretim
üyesi olarak döndü ve orada parlak kariyerini
ilerletti.
Linus Pauling’in verimli İlmî çalışmaları kimyanın
çehresini geniş ölçüde değiştirdi. Dikkatlerini
kimyâsal bağ üzerinde topladı. Kuvantum mekaniği
metodlarının önemini en önce kavrayan
kimyâcılardan biriydi. Elektronegatiflik kavramına
nicel bir anlam verdi. Kimyâsal bağın iyonik
ve kovalent karakterini bir arada tartıştı ve “rezonans”
terimini ilme kazandırdı. Bu terimi birçok
kimyâcı eleştirmesine rağmen, çoğu devamlı olaolarak
kullanırlar. Pauling, atomların moleküllerdeki
ve kristallerdeki faal büyüklüklerini ayrıntılı
olarak ele aldı. Hidrojen bağı üzerinde bir otorite
oldu ve metalik bağ teorisini teklif etti. Proteinlerin
heliks yapısını savundu ve arkadaşları ile bu yapının
bulunduğunu tespit etti. 300’den fazla araştırma
yayınlarken geniş ölçüde başarı sağlayan
kitaplar da yazdı: Kuvantum Mekaniğine Giriş
(E.B.Wilson, Jt. ile birlikte), Kimyâsal Bağın Niteliği,
Genel Kimyâ, Kolej Kimyâsı.
Bugün Linus C.Pauling’in fikirlerinden etkilenmeyen
bir kimyâ dersi yoktur. Geniş hayâl gücü,
dramatik karekteri ve değişik özellikleri bulunan
bir insandır. İlmin sınırlarını genişletme yolunu
seçtiği için insanlığın uzun süre onun çalışmalarından
faydalanacağı tahmin edilmektedir.
Kimyâsal bağın niteliği üzerindeki bilgilere Linus
C.Pauling kadar katkıda bulunmuş olanı yoktur. Fikirleri
kimyânm her yönünü etkilemiştir. Bu fikirler
kendisine on yedi kadar ilim madalyası ve yüksek
mükâfat sağladığı gibi, 1954 yılı Nobel Kimyâ,
1962 yılında ise Nobel Barış mükâfatlarını kazandırdı.
Milletlerarası şöhreti, çeşitli on ülkenin
on altı ilmî demeğinde şeref üyelikleri elde etmiş
olması ile de pek açık bir şekilde Ortaya çıkmaktadır.