wiki

PEYKİN

a. (fars. peykân). Esk. 1. Temren: “Anun tek âbnûs ok lâyıkı fûlâd pey- kândır” (Fuzuli, XVI. yy.). —2. Sevgilinin kirpiği: “Eksik olmaz elemi sinede peykân olıcak” (Vasfi, XVI. yy.). PEYKBAŞI a. Kür. tar

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir